“ATHENS NEWS”

Στον ΠΑΡΝΑΣΣΟ Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 1965

Η Μαρία ΟρφανουδάκηΕις το ίσόγειο, φοράει κάπα βοσκού

.oι εικοσιτέσσερις Πίνακες της άναφέρονταιεις την παραστατικότητα εις την ονειροπόληση

.

Αι «πόλεις» της δεν ήχούν και ο κόσμος υποφέρει από βεβιασμένη «μοιραιότητα»
.Ο πίναξ Νο είκοσι τρία Aπεικονίζει ένα γκρουπ εκ τριών μαυροφόρων(ή είναι νοικιασμέναι μοιρολογίστραι;).Οι ματιές κατευθύνονται επάνω σου !

Έτσι γίνεσαι το έπίκεντρον της Eίκόνας: Παρών, ακίνητος ένας ξένος !…..

Μy   GUERNICA

…Μια νέα κι ένας νέος μ ένα πάλλευκο ακάτιο – τ όνειρό τους – βρίσκουν ένα πέρασμα για τον ΉΛΙΟ ,όταν γύρω τους πλήθος τα Ικριώματα και φλόγες τυλίγουν τον ορίζοντα

Την ξέρω από παιδούλα ατη και την οικογένειά της ,την παρακολούθησα στην εξέλιξη της, στην πορεία της Από στάλα που έγινε ρυάκι, από το ρυάκι που έγινε ποτάμι Και ο ποταμός έγινε ωκεανός
Διάβασα τα ποιήματά της και μπήκα κι εγώ στο άρμα της ελπίδας Είδα τη ζωγραφική της και μετουσιώθηκα

Η Μαρία είναι συνάμα λιλιπούτεια και τιτάνια, απλή και δαιδαλώδης ήρεμη και ανταριασμένη, προσιτή και απόμακρη .Μαρία σε παρακαλώ συνέχισε να είσαι Ιέρεια της ΕΙΡΗΝΗΣ Σ’ αυτή την πολεμοκίνδυνη εποχή που ζούμε.

Τάκης ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗΣ Σκινοθέτης 15-2-2000

Η Ορφανουδάκη Έχει ανακαλύψει μια Σχολή…

Απαιτείται όχι μόνον ταλέντο και προσπάθεια
Aλλά και επιμονή και τρομερές θυσίες,
Για να δημιουργηθεί μια καλλιτέχνιδα όπως στην περίπτωση της
Μαρίας Ορφανουδάκη….

DAILY POST – 2 Μαΐου 1990

Θεωρείται η Ζωγράφος του μέλλοντος… Όπως έχει επισημανθεί από τον Paul PETRIDES

Διαθέτουσα γνήσιο ταλέντο και δυνατότητες λαμπρών δημιουργικών χειρισμών των χρωμάτων, ενώ πίσω από τα θέματά της διακρίνεται μια έντονη ποιητική διάθεση, η οποία δίνει τεράστιες προεκτάσεις εσωτερικότητας και ονείρου
Γενικώς, οι πίνακες της Ορφανουδάκη εντυπωσιάζουν λόγω του έντονα προσωπικού στοιχείου των, αποτελούν συνδυασμό δυναμισμού και τρυφερού λυρισμού, εκρηκτικότητας και ήρεμης αντιμετωπίσεως των πραγμάτων

«ΒΡΑΔΥΝΗ» 26 Απριλίου 1973 Στέλιος ΑΡΤΕΜΑΚΗΣ

Paul Petridis Paris Maria Orfanoudaki MO

Considered the Painter of the future …

Has genuine talent and capabilities brilliant creative manipulation of color, while behind her subjects distinguished a strong poetic mood, which gives enormous implications interiority and dream
Generally, tables Orfanoudaki impressive for its very personal information, a combination of dynamism and tender lyricism, explosive and quiet of dealing with things

“VRADINI” April 26, 1973 Stelios ARTEMAKIS

ΒΡΑΔΥΝΗ – ΝΕΜΕΣΙΣ 

http://www.nationalgallery.gr/library/el/el_1969240_00006_0001.html

Προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Ελλάδος ,   έτος 1975

Έχω την τιμήν, να σας πληροφορήσω δια την επιτυχίαν την οποίαν μόλις έφερεν εις το Παρίσι η ζωγράφος και ποιήτρια Μαρία ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ. Πολλάκις δε έλαβαν την χαράν να την παρουσιάσω εις το Γαλλικόν κοινόν, παρευρισκομένων, εξόχων προσωπικοτήτων των Γραμμάτων και Τεχνών, από όλο το Παρίσι. Το ταλέντο της όσον αφορά το ζωγραφικόν και ποιητικόν έργον της ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ  της έδωσε παντού μεγάλη επιτυχίαν. Μας έφερεν δια της υψηλής στάθμης του έργου της,  την αστραπτοκοπούσα  ηχώ του Ελληνικού Πολιτισμού, ο οποίος Πολιτισμός υπήρξεν η μητέρα του Πολιτισμού της Γαλλίας.

Η Μαίτρ Μαρία ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ είχε τιμηθή δημοσίως την 19ην Απριλίου εις το Παρίσι, από την «ΗΑUTE AKADEME INTERNATIONALE DE LUTEDE» η οποία  της προσέφερεν Δίπλωμα και το μετάλλιον το ροδόχρουν. Αυτή η ωραία διάκρισις  της εδόθη εις αναγνώρισιν της καλλιτεχνικής αξίας της. Επωφελούμαι δε αυτής της ευκαιρίας δια να σας απευθύνω τα πιο θερμά συγχαρητήρια, δια την ιδιαιτέραν προσοχήν την οποίαν δίδετε εις τους καλλιτέχνες, δια την ανύψωσιν πάντα της μορφώσεως  και των τεχνών. Ευαρεστηθείτε να δεχθήτε την έκφρασιν των πιο διακεκριμμένων συναισθημάτων.

ΜARCEAU Constantin President Administratif de la « HAUTE ACADEMIE INTERNATIONALE DE LETECE »

To the Minister of Education and Religious Affairs of Greece , 1975

I have the honor to inform you for the epitychian have just carried them to Paris the painter and poetMaria ORFANOUDAKI .
Oftentimes not received the joy to present to the French public , bystanders , super personalities of Arts and Letters , of all of Paris .
Her talent regarding painting and poetic work of His ORFANOUDAKI gave great epitychian everywhere .We carried them through the high level of work, the astraptokopousa echoes of Greek Culture, which it existed Culture mother of French Culture .
The Master ORFANOUDAKI Maria was honored publicly 19in April in Paris ,
the ” IAUTE AKADEME INTERNATIONALE DE LUTEDE»,
which had offered the Diploma and medal pink .This fine distinction was given to the identification of artistic value.I take this opportunity is for you to extend the warmest congratulations for the special prosochin wherein you give to artists for the elevating everything to education and the arts .
He was to dechthite expression of the most distinguished authorities emotions

.
Marceau Constantin President Administratif de la

«HAUTE ACADEMIE INTERNATIONALE DE LETECE»

Βιετνάμ

Από τα πρώτα Ζωγραφικά μου έργα επηρεασμένο από μια φωτογραφία εφημερίδας , αύτη η φωτογραφία μου καθόρισε όχι μόνο την καλλιτεχνική μου πορεία άλλα γενικότερα όλη την ΖΩΗ μου ! π,χ οι πρώτες 3 ατομικές μου εκθέσεις την ίδια χρονιά οι δύο στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό και μία στον Ζυγό στην Αθήνα, με έργα βασικά , μόνο από το Βιετνάμ Στην συνέχεα τα έργα μου όλα εναντίον των πολέμων της βίας της καταπίεσης Από Χιλή Κονγκό Μπιάφρα … από όλες του Κόσμου τις εμπόλεμες μεριές όπως και ένα μεγάλο μέρος εναντίων των Φυλετικών διακρίσεων [ …… ]

 

 

Εφημεριδα ΕΜΠΡΟΣ 

http://www.nationalgallery.gr/library/el/el_1968198_00002_0001.html

Εφημερίδα ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ ΠΑΤΡΩΝ 

http://www.nationalgallery.gr/library/el/el_19681105_00001_0001.html

ΒΡΑΔΥΝΗ 

  

http://www.nationalgallery.gr/library/el/el_19681102_00009_0001.html

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ 

http://www.nationalgallery.gr/library/el/el_19681104_00005_0001.html

Paris Gallery, Paul Petrides . journal INDEPENDANCE Interview Συνέντευξη Maria Orfanoudaki M.O 

https://orfanoudaki.blogspot.com/2017/07/independance-maria-orfanoudaki-mo.html

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ  ΙΣΤΟΣ 

http://www.mariaorfanoudaki.gr/new/?cat=20

Γεώργιος ΚΟΜΙΝΗΣ

Μέρος ανταπόκρισης του Γάλλου δημοσιογράφου και τεχνοκρίτηκου

Jo. FLAVIUS (Ζοζέφ Φλάβιους)

μεταφέρει σε μας τα κυριότερα σημεία μιας συζητήσης της Μαρίας Ορφανουδάκη

σχετικώς με το τι πιστεύει για την Τέχνη και τις επιδιώξεις της εις αυτήν.Πρέπει να προσθέσουμε δε, πιο πρώτα ότι το περασμένο μήνα τη απενεμήθη δίπλωμα Τέχνης (ζωγραφικής και ποιήσεως) από την Haute Academie Internationale de Latece κατάτην διάρκεια δεξιώσεως η οποία έγινε προς τιμήν της. Την προσφώνηση και παρουσίαση την έκανε ο πρόεδρος της εν λόγω Ακαδημίας Marceau Constantine και ποίημά της απήγγειλε ο διάσημος Γάλλος ποιητής Gravereaux

. Mετά απο επίμονη προσπάθεια μας βρίσκουμε την κ. Ορφανουδάκη εις το γραφείο της μεγαλύτερης Galerie στο Παρίσι «Gallery Petridis» όπου εκεί βρίσκονται και τα έργα της.Την βρίσκουμε ανάμεσα σ’ αυτά να συνομιλεί με τον ιδιοκτήτη της εν λόγωGalerie, Paul Petridis.
Το μάτι μου πέφτει πάνω σ’ αυτά και πραγματικά στο έργο της ανακαλύπτεις έναν κόσμο βυθισμένο στα βάθη των μυστηριακών ωκεανών, έναν κόσμο που λούζεται μέσα στην παρθένα ατμόσφαιρα όπου ζουν όντα πρωτοφανέρωτης μορφής.
Οι προσωπογραφίες της έχουν τρομερή ένταση, ώστε ο θεατής νομίζει ότι βλέπει μια φασματική συμπύκνωση ύλης και πνεύματοςΗ ίδια άλλωστε μας εξηγεί ότι «θεωρεί το σώμα σαν εμπόδιο της ψυχής αλλά και το μόνον μέσον για να εκφασθει η ψυχή».Σε ερώτηση το πώς δουλεύει και τι πιστεύει για τις σημερινές τάσεις της ζωγραφικής, η απάντησης της ήταν:Δυστυχώς αλλά Οι περισσότεροι αρκούνται με το έργο τους να προσφέρουν εις τον θεατή μόνον μια αισθητική χαρά, και δεν νοιώθει την ανάγκη ποτέ, να θίξει θέματα και προβλήματα της εποχής του,
Ένα έργον Τέχνης δεν φθάνει ν’ απευθύνονται στις αισθήσεις μόνο, πρέπει να προκαλεί σοβαρές αντιδράσεις σ’ ένα πολύ βαθύτερο επίπεδο. Στο επίπεδο του υποσυνείδητου. Με αποτέλεσμα να προκαλούνται τότε πραγματικοί ορισμένοι κραδασμοί, στο πνεύμα του δέκτη, του θεατή.
Ερωτ.: Στην ποίηση ποιος λόγος σας έκανε να καταφύγετε κυρία Ορφανουδάκη;
Η ποίησης σου δίδει περισσότερες δυνατότητες αμέσου εκφράσεως συναισθημάτων. Αλλά γενικά νοιώθω τόσο πολύ την ανάγκη να εκφρασθώ με οποιονδήποτε τρόπο.
Τώρα μια τελευταία και αδιάκριτη ερώτηση Σ όλες αυτέ στις επιδιώξεις σας είχατε κανέναν βοηθό και γενικά σύμβουλο;

Σ’ εκείνον που οφείλω τα πάντα, εκτός φυσικά το δικό μου σχετικό ταλέντο, την επιμονή και υπομονή, είναι ο σύζυγός μου

Βασίλειος ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ που πραγματικά σ’ αυτόν οφείλω τα όσα έχω δημιουργήσει προς το παρών και όσα πρόκειται να δημιουργήσω εις το μέλλον.
–
Εφημ . ΒΡΑΔΥΝΗ – Ανταπόκριση

 INDEPENDANCE 06/01/1969

réactivité Partie du journaliste français et technokritikou                                                  Jo. Flavius ​​(Joseph Flavius)
nous transmet les principaux points d’une discussion de connexion Mary Orfanoudaki avec ce qu’il pense à l’art et aspirations dans ce domaine.Devrait ajouter plus d’abord que le mois dernier a reçu le diplôme d’art (peinture et poésie) de Haute Académie Internationale de LATECE katatin pendant dexiosis fait en son honneur. L’adresse et la présentation faite par le président de cette Académie Marceau Constantin et poème récité par le célèbre poète français Gravereaux.

Après notre effort constant pour trouver M. Orfanoudaki plus bureau Galerie Paris «Galerie Petridis» où il y a et ses projets.On trouve parmi eux conversant avec le propriétaire de cette Galerie, Paul Petridis.Mon œil tombe sur eux et vraiment le travail de découvrir un monde plongé dans les profondeurs du mystère de l’océan, un monde baigné dans l’atmosphère primitive où la forme de protofanerotis des êtres vivants.
    Les portraits ont une énorme tension, de sorte que le spectateur pense qu’il voit une concentration spectrale de la matière et de l’esprit.Notre même explique également que « voit le corps comme un obstacle à l’âme, mais aussi le seul moyen pour l’âme » ekfasthei.Interrogé pour savoir comment il fonctionne et ce qu’il pense sur les tendances actuelles de la peinture, la réponse a été:
Mais malheureusement, la plupart satisfaits de leur travail à offrir au spectateur que d’un plaisir esthétique, et se sentent pas toujours la nécessité de soulever des questions et des problèmes du temps ……Érotique:. En poésie quelle raison vous avez eu recours dame Orfanoudaki?

Votre poésie donne plus de possibilités d’expression émotionnelle directe. Mais en général, je me sens tellement la nécessité de s’exprimer en aucune façon.

Maintenant, une dernière question et sans discernement Dans tous ces vos efforts ont pas de secrétaire et conseiller général;

Pour lui, je dois tout, sauf bien sûr mon propre talent relatif, la persévérance et la patience est mon mari

Vasileios Papadimas vraiment lui, je dois ce que j’ai créé dans le présent et ce qui va créer à l’avenir.

Journal. VRADINI – Réponse

 Vietnam

From my first paintings influenced by a photo of a newspaper, this photo determined not only my artistic career but more generally my entire life! for example, my first three solo exhibitions in the same year at the Parnassus Philological Association and one at Libra in Athens, with works basically only from Vietnam. My works all over the wars of violence of oppression. From Chile Congo Biafra … more generally from all the world the warlike parties as well as a large part against the racial discrimination [……]

Vietnam
De mes premières peintures influencées par une photo de journal, cette photo a non seulement déterminé ma carrière artistique, mais plus généralement toute ma vie! Par exemple, mes trois premières expositions personnelles de la meme année à la Parnassus Philological Association et une à la Balance à Athènes, avec des œuvres essentiellement vietnamiennes, mes œuvres dans toutes les guerres de violence et d’oppression. … plus généralement du monde entier les partis belliqueux ainsi qu’une grande partie contre la discrimination raciale [……]

ΑΛΗΘΕΙΑ ! Υπήρχαν τότε το 1967  UFO ??

 Μία αληθινή συμβολική δημιουργίαΟ Άνθρωπος  με τις σιδερένιες μηχανές του ,που μοιάζουν μυθικά τέρατα , προσπαθεί να πιάσει τον Ήλιο …

Η έμπνευση δεν συνθηκολογεί με τίποτε, ίσως εδώ και να επαναστατεί !…..

TRUTH! then there were the 1967 UFO ??

 A true symbolic creation
The Man with the iron machines that resemble mythical monsters, trying to catch the sun …

Inspiration not capitulates with nothing, maybe here and rebels! …..

 Angel Doxas Criti Journal APOGEUMATINI

Περ. ΠΑΝΘΕΟΝ

Μαρία Ορφανουδάκη: «Είμαι ερωτευμένη με την … ασχήμια»

Η πρόσκληση με ξάφνιασε! Με καλούσε με ευγένεια να παρευρεθώ στα εγκαίνια της πρώτης της εκθέσεως ζωγραφικής στον «Παρνασσό», στις 9 Φεβρουαρίου. Γνώριζα την Μαρία Ορφανουδάκη από μικρό κοριτσάκι, όταν ακόμη μουτζούρωνε τα τετράδιά της. Είχα σχεδόν από τότε να την δω. Γεμάτη ανυπομονησία και συγκίνηση έτρεξα στο ατελιέ της με την παλιά ακόμη εικόνα της παιδούλας που γνώριζα τότε, στο μυαλό μου.

Μου άνοιξε την πόρτα μια ψηλή κοπέλα με κοντά μαλλιά, ντυμένη κομψά και με μια έντονη αριστοκρατικότητα χαραγμένη στο όμορφο πρόσωπό της. Τα είχα κυριολεκτικά χαμένα. Έβλεπα ένα διαφορετικό, ολοκληρωμένο άνθρωπο, που διατηρούσε από τα παλιά, μόνο το καλόκαρδο χαμόγελο και το ξάστερο γεμάτο ειλικρίνεια βλέμμα.
– Είναι αλήθεια λοιπόν; την ρώτησα, μόλις κατάφερα να συνέλθω από τις αλλεπάλληλες εκπλήξεις.
– Γιατί σου φαίνεται περίεργο; μου απάντησε απλά. Ξέχασες τι τράβαγαν τα τετράδιά μου;
Δεν είχα ξεχάσει.. Θυμάμαι με πόση αγάπη ξεχνιόταν και τότε στο άσπρο χαρτί. Μουτζούρωνε ατέλειωτα, ενώ τ’ αδέλφια της ( Πολιτικοί μηχανικοί εκείνοι) …
Η Μαρία είναι ένας ολοζώντανος άνθρωπος που εκφράζεται μ’ όλη της την ψυχή και πάντα όπως αισθάνεται.

– Δεν θέλω να μιμηθώ κανέναν από τους παλιούς, μου εξήγησε. Προσπαθώ να δημιουργήσω μια δική μου γραμμή χωρίς εξωτερικές επιδράσεις.Και νομίζω πως βρήκε τον δρόμο της. Στα έργα της βρίσκει κανείς κάτι ολότελα χαρακτηρισμό: την ασχήμια! Μάλιστα…
– Η ομορφιά δεν με συγκινεί στην Τέχνη, μου εξομολογήθηκε. Ένα τραγικό στην ασχήμια του πρόσωπο, μιλάει πιο πολύ στην ψυχή μου και σχεδόν οδηγεί εκείνο, το πινέλο μου!
Δεν θα τολμούσα να την πιστέψω αν δεν είχα πλάι μου τη δουλειά της. Πρόσωπα ανήσυχα
αποκρουστικά καμιά φορά μα ποτέ βουβά. Φιγούρες που φλυαρούσαν στην σιωπηλή τους κίνηση, δείγματα εμπρεσιονισμού, που μαρτυρούσαν τον καινούργιο εκείνο άνθρωπο που στεκόταν πλάι μου. Θαυμάζει τον Βαν Γκονγκ, διότι του βρίσκει έντονη προσωπικότητα, και σέβεται την δουλειά του Πικάσο, γιατί τον αναγνωρίζει για μεγάλο. Έχει κι η ίδια εξ άλλου πότε πότε μια στροφή προς την μοντέρνα τεχνοτροπία.
Εκεί, βρίσκομαι πιο κοντά στον εαυτό μου, την άκουσα να ψιθυρίζει καθώς κοίταζε ένα μοντέρνο δείγμα της δουλειάς της. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό, πέρα από κάθε συγκεκριμένο πλαίσιο, η Μαρία Ορφανουδάκη παρουσιάζεται ένας ελεύθερος άνθρωπος – γέννημα της Κρήτης, άλλωστε – που λατρεύει και λογαριάζει ν’ αφοσιωθεί στην Τέχνη της, καθώς είναι σχεδόν αχαλίνωτη. …

.
Μαρία ΣΑΚΟΥ

Η Μαρία Ορφανουδάκη

παρουσιάζεται σαν προσωπικότης με γενικότερα ενδιαφέροντα, προικισμένη με αστείρευτο πλούτο εμπνεύσεων και με ικανότητες να προσέχει διαφόρων ειδών στιγμιότυπα της ζωής και να μας δίνει την εικαστική ερμηνεία των από διάφορα πρίσματα, ανάλογα με κάθε περίπτωση.Εποπτεύοντας ευρύτατον ορίζοντα της σύγχρονης ζωής και δείχνοντας ενδιαφέρον για κάθε «μοντέρνα» δυνατότητα αποδόσεως των ανεξάντλητων εμπνεύσεών της, η Ορφανουδάκη επιχειρεί πολύ τολμηρές εξορμήσεις για μεγάλες κατακτήσεις, καιόπως μαρτυρούν τα εκθέματά της, οι επιτυχίες της άλλοτε αφήνονται χωρίς την ολοκλήρωση, την οποία απαιτεί δυναμικώς η ζωηρότης της εμπνεύσεώς της

.Έτσι η καλλιτέχνης παρουσιάζεται άνιση στην απόδοση των οραμάτων που συλλαμβάνουν η τολμηρή φαντασία της και η διεισδυτικότης της στα διάφορα νοήματα που κρύβουν οι διάφορες όψεις της σύγχρονης καθημερινής ζωής.Ανάμεσα στα εκθέματά της είναι αρκετοί μεγαλόπνευστοι πίνακες που ενθουσίαζαν και για την υψηλή απόδοσίν των

…Η Ορφανουδάκη δεν διστάζει να πειραματίζεται προς διάφορες κατευθύνσεις και να παρουσιάζεται έτσι επιτυχημένα πολύπλευρη…. υπάρχουν πίνακες απεικονιστικών συνθέσεων με εντυπωσιακήν πολυχρωμία, που ικανοποιούν για την χρωματικήν των αρμονία και την υποβλητικότητά των…Γενικά τα έργα της μαρτυρούν τις ζωηρές ανησυχίες που έχει η καλλιτέχνης επιδιώκοντας να φθάσει με κάθε τρόπο σε κάτι τελειότερο, που θα εκφράζει την σύγχρονη πραγματικότητα.

                                                       Μίλτης Παρασκευαΐδης – ΤεχνοκριτικόςΕφημερίδα

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ» 6 Μαίου 1970

ΑΤΟΜΙΚΗ  Έκθεσις εις την Γκαλερί «ΝΕΕΣ ΜΟΡΦΕΣ» ΑΘΗΝΩΝ από 29 Απριλίου έως 18 Μαίου του 1970.

…Η λιτή σύνθεση, το αυστηρό σχέδιο, τα εκφραστικά της χρώματα πάθος και η απόγνωση, εκφράζουν τα περισσότερα έργα της.Σ’ όλες τις προσπάθειες της παραμένει ένας βαθύ ανατόμος της Aανθρώπινης ψυχής, που πλησιάζει τον κόσμο και τον άνθρωπο με μια βαθιά και γνήσια

Oουμανιστική διάθεση.

Αυτό που διαπιστώνεται σε όλες τις Καλλιτεχνικές της προσπάθειες, Ζωγραφική και Ποίηση είναι μια μόνιμη απαισιοδοξία και μια βαθιά αγωνία ,…

Τα πρόσωπα της είναι πάντα σύμβολα του αιώνιου Ανθρώπινου διχασμού παρουσιάζονται πάντα να ζητούν τον ουρανό χωρίς να μπορούν να εγκαταλείψουν και τη γη. Και όπως λέει η ίδια, τα σώματα των ανθρώπων που ζωγραφίζει δεν ξεφεύγουν από την γη και όμως !τα βλέμματα τους απαιτούν τον Θεό.

 ΒΡΑΔΥΝΗ 20 Μαΐου 1976

… Στην έκθεση της  η Ορφανουδάκη

εκθέτει και μια σειρά από συνθέσεις, που δείχνουν ένα γόνιμο κοινωνικό προβληματισμό, που μαρτυράνε μια ωρίμανση, ένα πρόωροο  εμπλουτισμό του ταλέντου της.

Οι πίνακες της, ΣΤΑΥΡΟΙ,Αγχόνες και πίσω από το κιγκλίδωμα, είναι συγκλονιστικοι εφιαλτικοί, απίθανοι για μια νέα ζωγράφο, που με τη φρέσκια ψυχή της θα έπρεπε να κορφολογήσει τη χαρά, το γέλιο της ΖΩΗΣ και τους τρεις αυτούς πίνακες του διατρέχει σαν κόκκινη κλωστή η ίδια κεντρική σκέψη

……Από τα ματωβαμένα έργα Βιετνάμ,

που καταδικάζουν την φρίκη του πολέμου. Μια τραγική λιτανεία σταυρών σε άλλο πίνακα, με άδρατους εσταυρωμένους που υποδηλούνται στην σκυθρωπή κατήφεια του τοπίου, όπου διακρίνονται μουντά τα φτωχικά σπίτια, εστίες της ανθρώπινης εξαθλίωσης.

….Ο παραλογισμός, η αντιανθρώπινη διάρθρωση της σημερινής  κοινωνικής συγκρότησης  που φέρνει το άγχος  και στερεύει τις πηγές χαράς. Παραλογισμός που φυτεύει Σταυρούς στα σπιτικά , στήνει αόρατες κρεμάλες και  ορθώνει κιγκλιδώματα, που φράζουν τον

ΗΛΙΟ, την ομορφιά της Ζωής…..

Στέφανος Σακελάρης – ΒΡΑΔΥΝΗ –

..Ηφαίστεια ανησυχίας ταράσσουν το πινέλο της Ορφανουδάκη και σε κάθε ταμπλώ αναφαίνεται το φυσικό δεδομένο της ιδιοσυγκρασίας της.

Τίποτα δε σ’ ανεβάζει στο ιδεολογικό μυστήριο της τέχνης. Η Ορφανουδάκη παρουσιάζεται μέσα σε στοιχεία ανταρσίας, που επιτυγχάνουν τον κραδασμό και είναι γι’ αυτή θέλγητρο και ιδεώδες. Αμείλικτο το πινέλλο της στην παρατήρηση του εσωτερικού της κόσμου αποκορύφωμα μιας ηδυπάθειας, δυνατής όμως σε καθαρότητα… Υπάρχει κάποια φυγή και κάποιο βύθισμα στους κόσμους της μοναξιάς. Υπάρχει ένα ζωγραφικό φάσμα, που στέκεται έξω από τον ροματισμό.Σε όλα της τα έργα συναντάς την τρικυμία που έρχεται σε διάστση μέσα στη ζωγραφική παράδοση. Ανοίγεται στο ζωγραφικό αυτό σύνολο ένας κρουνός ανησυχίας και τόλμης μαζί. Φανερώνεται ακόμα και μια ιδιοσυγρασία γεμάτη αυτονομία… Τα έργα όλα της Ορφανουδάκη, για να εκφράσω με δύο ακρότητες, άλλα θέλγουν και άλλα ξαφνιάζουν μέσα σε μια γονιμότητα άφθαστη και σ’ ένα μάτι εξαιρετικο

2 Νοεμβρίου 1966 –  ΕΥΑ Παπαγγελούτσου

Αλλού μια επιθετικότητα που εξωτερικεύεται αδυσώπητη.

Αλλού μια παθητικότητα που γυρεύει το χάδι και τη συμπόνια

.Ανάμεσα κυρίως από τους δύο αυτούς πόλους ταλαντεύονται οι ζωγραφικές εξωτερικεύσεις της Μαρίας Ορφανουδάκη, ντυμένες τα πιο απίθανα θέματα – προφάσεις αληθινές, μεταμφιέσεις ψυχικών συγκρούσεων…Πάντα μορφολογικά συντηρητική και πάντα συμβολοποιημένη κάτω από τη μορφή παρουσιάζει μια νέα τεχνοτροπία, τόσο στο σχέδιο όσο και στο χρώμα. «Ένα στρουκτουραλισμό χρωματοσχεδιαστικό όπου το χρώμα υπακούει στον γεωμετρισμό, του σχεδίου και το σχέδιο υποτάσσεται στο χρώμα, ενώ και τα δύο μαζί κρυσταλλοσκοπούνται σε αντικατοπτρισμούς και δημιουργούν ένα υπερκόσμιο φόντο που δέχεται το θέμα σαν ένα κατάλληλα διαρρυθμισμένο περιβάλλον για τον συμβολισμό του. ….

Εν τούτοις, ούτε το θέμα μπορεί να κυριαρχήσει αυθύπαρκτο και αναλλοίωτο, χωρίς κι αυτό να προσαρμοσθεί στο γεωμετρισμό του σχεδίου και του χρώματος.Έτσι οι τρεις αυτοί παράγοντες «γεωμετρισμός, μορφολογία, χρωματικότητα, αφαιρούν ο καθένας κάτι από την αυθυπαρξία του για να συντελέσουν στον συνθετικό συντονισμό ενός ενιαίου στρουκτουραλισμού μιας υποβλητικής αισθητικής που διεγείρει και ταυτόχρονα υποτάσσει

.Σε τρεις θεματοσυμβολικές κατηγορίες θα μπορούσε να διαιρέσει κανείς την τελευταία παραγωγή της καλλιτεχνικής δημιουργίας της Μαρίας Ορφανουδάκη.Μια πρώτη κατηγορία, τα γυμνά.

Γυμνά διαπλαστικά γεωμετρημένα και συμβατικά χρωματισμένα όπως η «Φιλαρέσκεια» ή «Χορεύτρια» το «Γυμνό με το φλιτζάνι», «Έξοδος από το μπάνιο» κ.λ.π.

Μια ξεχωριστή γοητεία, ένα ηδονικό ρίγος ή μια διλημματική μελαγχολία χαρακτηρίζει τους πίνακες αυτούς

Σε μια δεύτερη κατηγορία κυριαρχημένη από μορφές νέγρων και Μαλαισίων, το σύμβολο γίνεται βαθύτερο, παίρνει προεκτάσεις φιλοσοφικές ή πανανθρώπινες, τοποθετεί ερωτήματα ή διατυπώνει απαντήση……………………

 Αγγελος Δόξας 25-3-196

Στον πίνακα «πίσω από το κιγκλίδωμα

Ο συμβολισμός γίνεται καθολικώτερος, καθώς φυλακίζει την ψυχρή ακινησία του μετάλλου και της ανάγκης στην άπειρη ομορφιά της ζωής. Για να δείξει μόνο μ’ ένα μικρό κομμάτι λουλουδιασμένου ουρανού τις προσδοκίες και τις χαρές της. Ένα βήμα ακόμα και συναντά στον πίνακα «σύγχρονο όνειρο» την έξαρση της δημιουργίας, την λυτρωτική παρουσία του ανθρώπου, τα θαύματα της τεχνικής και της επιστήμης, τα γαλάζια φτερά του διαστήματος. Μια κίνηση προς τ’ άστρα, αλλά που ανάμεσα στην παράξενη σιλουέτα των μηχανών αποζητάς τη θερμή πνοή της ανθρώπινης ευτυχίας…

Απομένει μόνο να τονίσουμε πως η τεχνοτροπία της δείχνει καθαρά την εναγώνια αναζήτηση ενός προσωπικού τρόπου έκφρασης Το πρώτο μέλημά της δεν είναι η άψογη ολοκλήρωση της φόρμας, αλλά η αγωνιστική σύλληψη του βαθύτερου χαρακτήρα των πραγμάτων. Κάτω απ’ την φωσφορίζουσα επιφάνεια τω φαινομένωνένας απέραντος στοχασμός. Ίσως γι’ αυτό μ’ όλη την τραγικότητα και τον προβληματικό διχασμό της έμπνευσης…

 Δημοκρατική ΠΟΡΕΙΑ – Πατρών

… Στην έκθεση της  η Ορφανουδάκη

Εκθέτει και μια σειρά από συνθέσεις, που δείχνουν ένα γόνιμο κοινωνικό προβληματισμό, που μαρτυράνε μια ωρίμανση, ένα πρόωροο  εμπλουτισμό του ταλέντου της.Οι πίνακες της, ΣΤΑΥΡΟΙ, Αγχόνες και πίσω από το κιγκλίδωμα, είναι συγκλονιστικοί εφιαλτικοί, απίθανοι για μια νέα ζωγράφο, που με τη φρέσκια ψυχή της θα έπρεπε να κορφολογήσει τη χαρά, το γέλιο της ΖΩΗΣ και τους τρεις αυτούς πίνακες του διατρέχει σαν κόκκινη κλωστή η ίδια κεντρική σκέψη……Από τα ματωβαμένα έργα Βιετνάμ, που καταδικάζουν την φρίκη του πολέμου. Μια τραγική λιτανεία σταυρών σε άλλο πίνακα, με άδρατους εσταυρωμένους που υποδηλούνται στην σκυθρωπή κατήφεια του τοπίου, όπου διακρίνονται μουντά τα φτωχικά σπίτια, εστίες της ανθρώπινης εξαθλίωσης. ….Ο παραλογισμός, η αντιανθρώπινη διάρθρωση της σημερινής  κοινωνικής συγκρότησης  που φέρνει το άγχος  και στερεύει τις πηγές χαράς. Παραλογισμός που φυτεύει Σταυρούς στα σπιτικά , στήνει αόρατες κρεμάλες και  ορθώνει κιγκλιδώματα, που φράζουν τον  ΗΛΙΟ, την ομορφιά της Ζωής…..

Στέφανος ΣΑΚΕΛΑΡΗΣ – ΒΡΑΔΥΝΗ –

… Η παρουσία της Ορφανουδάκη αποκαλύπτει μια δημιουργία που χαρίζει έναν κόσμο, που είναι ολοκληρωτικά ανεξάρτητος από τον πραγματικό, από τον υπαρκτό, δεν προέρχεται ούτε από μια αφηρημένη ερμηνεία αντικειμένων υπαρκτών, ούτε από μια έλλογη κατασκευή. Η Ορφανουδάκη μας εισάγει σε μια ζωγραφική όπου βασιλεύει το φως του μαγικού. Η όρασης της είναι ολοκληρωμένη εσωτερική, δεν έχει σχέση με τον εξωτερικό κόσμο, τη φωτίζει ένα φως υποκειμενικό.

Δεν ζητά η ζωγράφος να μας δώσει ένα σύστημα πειστικό, δεν την ενδιαφέρει το πρόσχημα. Κανένα εξωτερικό στοιχείο δεν μπαίνει στο δρόμο του μηνύματος που θέλει να μας δώσει, ένα μήνυμα που έρχεται από την καρδιά ενός μυστηριακού κόσμου, όπου ζει ψυχικά η καλλιτέχνης. Το μυστήριο του κόσμου αυτού θέλει να μεταδώσει σε μας η Ορφανουδάκη…

Λ.Χ. Εφημερίδα. «ΗΜΕΡΑ» (Πατρών) 9 Μαρτίου 1966

… Ο άνθρωπος αποτελεί το κύριο (αν όχι το αποκλειστικό) στοιχείο στους πίνακες που εκθέτει η Μαρία Ορφανουδάκη. Ο άνθρωπος και τα συναισθήματά του. Η απέχθειά του στον πόλεμο (το σκοτωμένο παιδί, Από το Βιετνάμ) η αγάπη του στη
ζωή (ζωντανή φύση) και τη δημιουργική προσπάθεια (Δημιουργία) τ’ όνειρο του για ένα πλησίασμα του ήλιου της χαράς (Σύγχρονο όνειρο) η πίστη του σ’ ένα ιδανικό (το φιλί της γιαγιάς) το άγχος του έτσι κατά πώς νοιώθει τον εαυτό του κλεισμένο πίσω απ’ τα κιγκλιδώματα που ο ίδιος όρθωσε ολόγυρά του. (Πίσω από τα κιγκλιδώματα)…

Εφημερίς «ΑΛΗΘΕΙΑ» (Χανίων) 29 Αυγούστου 1966΄
.

  Η μορφή του ανθρώπου τη βασανίζει, την καταβάλλει και αγωνίζεται να την εκφράσει, όσο γίνεται πιο έντονα. Προσπαθεί να ελευθερώσει την έκφραση από κάθε δέσμευση. Παρουσιάζει τον άνθρωπο δέσμιο των χρωματικών, των κοινωνικών μορφών, των παθών και προσπαθεί να τον αποδεσμεύσει. Έχει μια τόλμη και ειλικρίνεια σαφή. Το ύφος της είναι εντελώς προσωπικό. Οι ψυχικές καταστάσεις, το επίπεδο του πολιτισμού, η εσωτερική δύναμη, είναι θέματα που προσπαθεί να εκφράσει, γιατί η ανθρώπινη μορφή είναι το αγαπημένο της θέμα…

«ΑΥΓΉ» Μάιος 1968

, ..τα εκφραστικά της χρώματα,το πάθος και η απόγνωση, εκφράζουν τα περισσότερα

έργα της.Σ’ όλες τις προσπάθειες της παραμένει ένας βαθύ ανατόμος της Aανθρώπινης ψυχής, που πλησιάζει τον κόσμο και τον άνθρωπο με μια βαθιά και γνήσια Oουμανιστική διάθεση.Αυτό που διαπιστώνεται σε όλες τις Καλλιτεχνικές της προσπάθειες, Ζωγραφική και Ποίηση είναι μια μόνιμη απαισιοδοξία και μια βαθιά αγωνία,

…

Τα πρόσωπα της είναι πάντα σύμβολα του αιώνιου Ανθρώπινου διχασμού παρουσιάζονται πάντα να ζητούν τον ουρανό χωρίς να μπορούν να εγκαταλείψουν και τη γη.Και όπως λέει η ίδια, τα σώματα των ανθρώπων που ζωγραφίζει δεν ξεφεύγουν από την γη και όμως !τα βλέμματα τους απαιτούν τον Θεό.

ΒΡΑΔΥΝΗ 20 Μαΐου 1970

… Η ζωγραφική της συνδυάζει πάντα την Τέχνη με το ε διαφέρον της για τον άνθρωπο. Τα θέματά της στρέφονται γύρω από την τραγωδία της καταπιέσεως του ανθρώπου από το συνάνθρωπό τους, το φόβο, το άγχος, την απόγνωση …
«Φορέας εκφραστικός όλης αυτής της πανανθρώπινης αναταραχής είναι η προσαρμοσμένη στο θέμα τεχνοτροπία των πινάκων της Ορφανουδάκη με θαρραλέο γραφισμό και τολμηρή χρωματικότητα, εξισορροπημένη πάντα απάνω στο ζυγό της αισθητικής» έγραψε χαρακτηριστικά για την ζωγράφο ο Άγγελος Δόξας…

«ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ» 1978
 

ΕΚΘΕΣΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ.… την Έκθεση της Ορφανουδάκη σταματάς στις στράτες τουκόσμου, που όσο και αν λέμε πως υπάρχει ΕΙΡΗΝΗ κροταλίζουν τα πυροβόλα και ξεσκίζουν τα κουρέλια της ευτυχίας της. Μια κραυγή Αγάπης – Ειρήνης σαν κι αυτή που ακούεται στην έκθεση της Ορφανουδάκη, δοσμένη με το πιο δυνατό σχέδιο, είναι ότι χρειάζεται τούτες τις ώρες….

Η Μαρία Ορφανουδάκη αναμφισβήτητα είναι η ζωγράφος της Ανθρωπιάς και της Ειρήνης.

Μάιος  1979  Κώστας Χιωτάκης

  Υπάρχει κάποια φυγή και κάποιο βύθισμα στους κόσμους της μοναξιάς.

Υπάρχει ένα ζωγραφικό φάσμα, που στέκεται έξω από τον ρομαντισμό.Σε όλα της τα έργα συναντάς την τρικυμία που έρχεται σε διάστση μέσα στη ζωγραφική παράδοση. Ανοίγεται στο ζωγραφικό αυτό σύνολο ένας κρουνός ανησυχίας και τόλμης μαζί. Φανερώνεται ακόμα και μια ιδιοσυγρασία γεμάτη αυτονομία… Τα έργα όλα της Ορφανουδάκη, για να εκφράσω με δύο ακρότητες, άλλα θέλγουν και άλλα ξαφνιάζουν μέσα σε μια γονιμότητα άφθαστη και σ’ ένα μάτι εξαιρετικό.

2 Νοεμβρίου 1966«ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ»  Εύα Παπαγγελούτσου

 … Η ζωγράφος εκθέτει κυρίως προσωπογραφίες σε λάδι που τις χαρακτηρίζει μια ρωμαλέα εκφραστική διάθεση. Το ανθρώπινο τοπίο των προσωπογραφιών, αποτελεί μια εναλλασσόμενη σε τόνο καταγραφή, της πίκρας, του πόνου, της αγωνίας, του Ανθρώπου. Εύκολα προσέχει κανείς τα σοβαρά βασανισμένα πρόσωπα ηλικιωμένων μορφών καθώς επίσης την πίκρα που κι αυτή αυλακώνει νεανικές μορφές και τις προάγει σε ωριμότητα.
Αλλού ο πόνος γίνεται κραυγή διαμαρτυρίας ή απορίας. Γενικότερα ζοφερό κλίμα κυριαρχεί στο χρώμα και την μορφή με σπάνια ενερμέζια τρυφερότητας και γλυκύτητας που θα μπορούσε κανείς να το θεωρήσει ενδεικτικό της άγρυπνης στα σύγχρονα προβλήματα ευαισθησίας της καλλιτέχνιδος…

 «ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» (Αγρινίου) 20 Μαρτίου 1966 Ιωάν. ΒΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

SUNTAY EXPRESS του Λονδίνου

Ή Μαρία Όρφανουδάκη αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση μέσα σ’ αυτόν τον νεκρό χώρο της στασιμότητας, των επαναλήψεων , και των μιμήσεων. Το έργο της ταράζει τα λιμνασμένα νερά. Αντικρίζει μέσα στην ερημιά. Εκείνο πού μάς επιβάλ­λεται από πρώτη ματιά είναι τα πορτραίτα της κα­μωμένα σέ υπερφυσικό μέγεθος.

Μορφές δραματικές πού αναδύονται από τα βά­θη κάποιου έντονου και πλούσιου ψυχισμού. Χρώμα πού δονείται από εσωτερικό κραδασμό. Σχέδιο δυνατά χαλιναγωγημένο πού δένει την όλην σύνθεση. Αυτός ό ψυχισμός δεν εξαντλείται σέ εγωιστική υποκειμενική ενδοσκόπηση αλλά ακτινοβολεί προς τά έξω σάν φως κάποιου ήλιου, σαν το άρωμα του άνθους, σαν άλτρουϊσμός και σάν αγάπη.

Ή Όρφανουδάκη ενεργεί με ζεστό αισθησιασμό μέ ταραγμένο ένστικτο με μια αγωνία που τα πάντα ερευνά, τα πάντα αμφισβητεί καί τα πάντα αναμορφώνει και τέλος με μια πλούσια, γόνιμη πρωτοτυπία.

……παχύ στρώμα πού το δουλεύει άλλοτε αργά κι’ άλλοτε με μιά πυρετιασμένη μανία, άλλοτε αργά κι’ άλλοτε τό συμπυκνώνει σωρεύοντας το ένα πάνω στό άλλο στρώματα από χρώματα, στρώματα πού ενώνονται σε μια συμπαγή πυκνή μάζα.

Πλούσιο σέ τόνους τό χρώμα της, κάποτε μπλε της νύχτας και κάποτε ματωμένο κόκκινο, τις ποιο πολλές φορές απαλό και δημιουργεί ένα σύνολο μιας ενότητας αδιάσπαστης .

Ανακατεύει και αντιπαραθέτει τα πιο απίθανα χρώματα: στο πορτοκαλί το βιολέ, στό βερμιγιον το μπλε και έτσι δημιουργεί μια σχεδόν ανυπόφορη ένταση Οι πίνακες της εξαρτώνται θαρρείς από κάποια μυστηριώδη, εσωτερικέ, δύναμη πού της επέτρεψε να φτιάξη μια ολόκληρη σειρά από έργα πού ασκούν πάνω στον θεατή μια περίεργα μαγική δύναμη

Την μυστηριώδη εσωτερική αυτή δύναμη, ή Ορφανουδάκη την έχτισε ένα πρωί ολότελα ανεξήγητα, δίχως προειδοποίηση καί κανείς δεν έχει καταφέρει να εξήγηση, να ανακαλύψει το μυστήριο της προέ­λευσης της.

… Ο χρωστήρας της δίνει στους πίνακες της με πνοή και δύναμη κάτι το ολότελα δικό της,

την «ομορφιά» της ασχήμιας στην τέχνη.
Στα έργα της αντικρίζει κανείς πρόσωπα ανήσυχα, τραγικά, αποκρουστικά μα με τη ζωή μέσα τους. Αποφεύγει τον μιμητισμό – ολέθριο για νέους καλλιτέχνες – και δουλεύει θέματα νέα, πρωτότυπα με πίστη και αφοσίωση, ικανά να δώσουν κάτι από την ψυχή της…

. ΜΑΧΗΤΗΣ Μάρτιος 1966

 Ι.ΒΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ.

Ένας κόσμος χωρίς γεωγραφικά ή αισθητικά σύνορα, χωρίς αρχή και χωρίς τέλος, που επεκτείνεται περίπου σ’ όλη την υδρόγειο. Από την γενέτειρά της την Κρήτη, ως την Ινδία και την Ιαπωνία, και από την λεβέντικα φυσιογνωμία μιας ρυτιδωμένης Κρητικιάς, ή τυπικά Μεσολλογίτισσα, ως την εξωτική γοητεία μιας μιγάδας καλλονής, ενός Κογκολέγου, ή μιας Ινδής, κι ακόμη όπως αποτυπώνεται στην μορφή ενός υπαρξιστή και ως το δικό μας τοπικό χρώμα, όπως το προσφέρουν άφθονα τα στενά δρομάκια της Πλάκας. Όλα αυτά, ωστόσο, τα τόσα ετερογενή μεταξύ τους στοιχεία, που χαρακτηρίζουν την έντιμη προσπάθεια μιας προσωπικής γραφής, αποκαλύπτουν και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: Μια πλούσια φαντασία με ανοικτούς ορίζοντες, χωρίς φραγμούς και χωρίς προκαταλήψεις, που εκφράζονται ελεύθερα αυθόρμητα, συγκινητικά.

 Μαρία Κοτζαμάνη

...Σε όλη γενικά τη δουλειά της Ορφανουδάκη διακρίνεις ακόμα ένα ον απροσάρμοστο, που δεν θέλει, μα ούτε παραδέχεται καμμιά συνθηκολόγηση, παρά κλαίει για λογαριασμό όλων των ανθρώπων. Συνεχώς βρίσκεται επιστρατευμένη με τον χρωστήρα ή το καλαμάρι στο χέρι για να περικλείσει όλες αυτές τις συγκρουόμενες εσωτερικές καταστάσεις.

17 Μαΐου 1979 «ΚΗΡΥΞ»

…Στην έκθεση της, η Ορφανουδάκη από τις προσωπογραφίες, εκθέτει και μια σειρά από συνθέσεις, που δείχνουν ένα γόνιμο κοινωνικό προβληματισμό, που μαρτυράνε μια ωρίμανση, ένα πρόωρο εμπλουτισμό του ταλέντου της

. Ας Ηταν Μoνο  Ο Πινακας   

     1962 Οι πίνακες της «ΣΤΑΥΡΟΙ», «ΑΓΧΟΝΕΣ» και «ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΓΚΛΙΔΩΜΑ» είναι συγκλονιστικοί, εφιαλτικοί, απίθανοι για μια νέα ζωγράφο, που με τη φρέσκια ψυχή της θα έπρεπε να κορφολογήσει τη χαρά, το γέλιο της ζωής. Και τους τρεις  αυτούς πίνακες, τους διατρέχει σαν κόκκινη κλωστή η ίδια η κεντρική σκέψη: Ο παραλογισμός, η αντιανθρώπινη διάθρωσης της σημερινής κοινωνικής συγκρότησης που φέρνει το άγχος και στερεύει τις πηγές της χαράς. Ο παραλογισμός που φυτεύει σταυρούς στα σπιτικά, στήνει αόρατες κρεμάλες και ορθώνει κιγκλιδώματα, που φράζουν τον ήλιο, την ομορφιά της ζωής.

Εφημ. «ΕΘΝΙΚΗ ΧΑΝΙΩΝ»

Ο Κάθε πίνακας της Μαρίας Ορφανουδάκη,

σε καθηλώνει με τη ζωντάνια και την δύναμη της εκφραστικότητάς του, με την πραγματική πνοή της δημιουργίας. Σε κάθε πίνακά της αποτυπώνεται και ένα βαθύ συναίσθημα: ο οίκτος, η ελπίδα, η αγωνία για τη ζωή… Ο βαθύς ανθρώπινος πόνος είναι αυτό που δεσπόζει και συγκλονίζει κυριολεκτικά. Όλο το έργο ξεχειλίζει από ανθρωπιά και προκαλεί αγανάκτηση, για τη δυστυχία μου μαστίζει τους ανθρώπους, τις φυλετικές διακρίσεις. Φεύγω βαθιά συγκινημένος.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ  – ΚΕΠΕΣΗΣ  Νίκανδρος

Είναι λίγο δύσκολο να βρεις νέους καλλιτέχνες που να διαθέτουν πλούσια προσωπικότητα και να έχουν να πουν κάτι που να είναι αποτέλεσμα προσωπικών επίμονων βιωμάτων απ’ την καθημερινή επαφή με τη ζωή

Η νέα ζωγράφος Μαρία Ορφανουδάκη αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση μέσα σ’ αυτόν τον νεκρό χώρο της στασιμότητας, των επαναλήψεων και των μιμήσεων, το έργο της ταράζει τα λιμνασμένα νερά. Αντικρίζουμε μια όαση μέσα στη έρημο.  Εκείνο που μας επιβάλλεται από την πρώτη ματιά είναι τα πορτραίτα της καμωμένα σε υπερφυσικό μέγεθος. Μορφές οραματικές που αναδύονται από τα βάθη κάποιου έντονου και πλούσιου ψυχισμού χρώμα που δονείται από εσωτερικό κραδασμό.Σχέδιο δυνατό, χαλιναγωγημένο που δένει την όλη σύνθεση. Αυτός ο ψυχισμός δεν εξαντλείται σε εγωιστική υποκειμενική ενδοσκόπηση, αλλά ακτινοβολεί προς τα έξω σαν το φως κάποιου ήλιου, σαν το άρωμα του άνθους, σαν αλτρουισμός και σαν αγάπη. Βλέπουμε μορφές βασανισμένων ανθρώπων σημαδεμένες με τη σφραγίδα του πόνου. Είναι οι αγαπημένες της καλλιτέχνιδας. Γέροι, μάνες, παιδιά, πολεμιστές υπαρξιστές, παράφρονες, όλα τα πρόσωπα της εποχής μας, ολόκληρος ο αιώνας μας, ένας αιώνας που καίει, όπως αυτός που άφησε τ’ αποτυπώματά του πάνω στο ευαίσθητο δέρμα της καλλιτεχνικής ψυχής.

Περιοδ. «ΛΑΪΚΟΣ ΛΟΓΟΣ» Δεκέμβριος 1967

 ….Σε άλλα έργα της πάλι επιδιώκει στο σχέδιό της την αυστηρότητα του αρχιτέκτονα. Χρωματίζει στηριγμένη πάνω σε μια σοφή ισότητα, ανάμεσα στις επιφάνειες της χρησιμοποιώντας συχνά χρώματα σε τόνους ζωηρούς που δεν εισχωρούν σχεδόν ποτέ ο ένας στον άλλον, αλλά μένουν κλεισμένοι μέσα σε αυστηρά και ξερά περιγράμματα…..

Φεβρουάριος  1970   ΒΡΑΔΥΝΗ

Ένα ανήσυχο πνεύμα με ευρύ μέλλον.

Η έκθεση ζωγραφικής της κυρίας Μαρίας Ορφανουδάκη, στάθηκε μια συγκινητική έκπληξη. Ίσως γιατί τα έργα της ενσαρκώνουν ένα στοιχείο από την αγρύπνια του καιρού μας, εκείνη την πρωταρχική και αιώνια καλλιτεχνική κλίση, ένα αίσθημα συμμετοχής και ευθύνης. Ακόμα και με μύηση, με την απλή λογική και την ανθρώπινη ευαισθησία, ξεχωρίζεις τον στοχασμό και την αναζήτηση, τον επίμονο κοινωνικό προβληματισμό. … Από τα ματωβαμένα έργα Βιετνάμ, που καταδικάζουν την φρίκη του πολέμου. Μια τραγική λιτανεία σταυρών σε άλλο πίνακα, με άδρατους εσταυρωμένους που υποδηλούνται στην σκυθρωπή κατήφεια του τοπίου, όπου διακρίνονται μουντά τα φτωχικά σπίτια, εστίες τηςανθρώπινης εξαθλίωσης.

Στον πίνακα «πίσω από το κιγκλίδωμα» ο συμβολισμός γίνεται καθολικώτερος, καθώς φυλακίζει την ψυχρή ακινησία του μετάλλου και της ανάγκης στην άπειρη ομορφιά της ζωής. Για να δείξει μόνο μ’ ένα μικρό κομμάτι λουλουδιασμένου ουρανού τις προσδοκίες και τις χαρές της. Ένα βήμα ακόμα και συναντά στον πίνακα «σύγχρονο όνειρο» την έξαρση της δημιουργίας, την λυτρωτική παρουσία του ανθρώπου, τα θαύματα της τεχνικής και της επιστήμης, τα γαλάζια φτερά του διαστήματος. Μια κίνηση προς τ’ άστρα, αλλά που ανάμεσα στην παράξενη σιλουέτα των μηχανών αποζητάς τη θερμή πνοή της ανθρώπινης ευτυχίας…Λυπούμεθα που ο χώρος δεν επιτρέπει να αναφερθούμε στο σύνολο του έργου της Μαρίας Ορφανουδάκη.Απομένει μόνο να τονίσουμε πως η τεχνοτροπία της δείχνει καθαρά την εναγώνια αναζήτηση ενός προσωπικού τρόπου εκφράσεως.Το πρώτο μέλημά της δεν είναι η άψογη ολοκλήρωση της φόρμας, αλλά η αγωνιστική σύλληψη του βαθύτερου χαρακτήρα των πραγμάτων. Κάτω απ’ την φωσφορίζουσα επιφάνεια τω φαινομένων ένας απέραντος στοχασμός. Ίσως γι’ αυτό μ’ όλη την τραγικότητα και τον προβληματικό διχασμό της έμπνευσης, κυριαρχεί τελικά στο έργο της η άφθαρτη αισιοδοξία της ζωής.

 «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ» (Πατρών) 7 Νοεμβρίου 1966

… Εκείνο που αποτελεί έκπληξη στο έργο της Ορφανουδάκη είναι ο βαθύτατος κοινωνικός προβληματισμός που μαρτυρούν οι συνθέσεις της, γιατί πολύ δύσκολα θα περίμενε κανείς τέτοια βαθυστόχαστη φιλοσοφημένη θεώρηση της ζωής, από μια τόσο νέα ζωγράφο. Η αρτιότερη όμως από αισθητική άποψη εργασία της είναι μια σειρά με πίνακες με γυμνά. Οι πίνακες αυτοί είναι ζωγραφισμένοι με ένα μοναδικό μπρίο, θα πρέπει η ζωγράφος μας να βρέθηκε σε μια πολύ ευτυχισμένη δημιουργική στιγμή. Στους πίνακες αυτούς η Ορφανουδάκη δεν δίνει μόνο γυμνό το σώμα, αλλά γυμνή ανάγλυφη και τη ψυχή, τη νοοτροπία της σύγχρονης γυναίκας.

Λυπούμεθα που ο χώρος δεν επιτρέπει να αναφερθούμε στο σύνολο του έργου της Μαρίας Ορφανουδάκη.

Απομένει μόνο να τονίσουμε πως η τεχνοτροπία της δείχνει καθαρά την εναγώνια αναζήτηση ενός προσωπικού τρόπου εκφράσεως. Το πρώτο μέλημά της δεν είναι η άψογη ολοκλήρωση της φόρμας, αλλά η αγωνιστική σύλληψη του βαθύτερου χαρακτήρα των πραγμάτων. Κάτω απ’ την φωσφορίζουσα επιφάνεια τω φαινομένων ένας απέραντος στοχασμός. Ίσως γι’ αυτό μ’ όλη την τραγικότητα και τον προβληματικό διχασμό της έμπνευσης, κυριαρχεί τελικά στο έργο της η άφθαρτη αισιοδοξία της Ζωής……

 Εφημερίς «ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΝ» 28 Οκτωβρίου 1966

Περιοδ. «ΛΑΪΚΟΣ ΛΟΓΟΣ» Δεκέμβριος 1967

Είναι λίγο δύσκολο να βρεις νέους καλλιτέχνες που να διαθέτουν πλούσια προσωπικότητα και να έχουν να πουν κάτι που να είναι αποτέλεσμα προσωπικών επίμονων βιωμάτων απ’ την καθημερινή επαφή με τη ζωή

.

Η νέα ζωγράφος Μαρία Ορφανουδάκη αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση μέσα σ’ αυτόν τον νεκρό χώρο της στασιμότητας, των επαναλήψεων και των μιμήσεων, το έργο της ταράζει τα λιμνασμένα νερά. Αντικρίζουμε μια όαση μέσα στη έρημο.  Εκείνο που μας επιβάλλεται από την πρώτη ματιά είναι τα πορτραίτα της καμωμένα σε υπερφυσικό μέγεθος. Μορφές οραματικές που αναδύονται από τα βάθη κάποιου έντονου και πλούσιου ψυχισμού χρώμα που δονείται από εσωτερικό κραδασμό. Σχέδιο δυνατό, χαλιναγωγημένο που δένει την όλη σύνθεση. Αυτός ο ψυχισμός δεν εξαντλείται σε εγωιστική υποκειμενική ενδοσκόπηση, αλλά ακτινοβολεί προς τα έξω σαν το φως κάποιου ήλιου, σαν το άρωμα του άνθους, σαν αλτρουισμός και σαν αγάπη. Βλέπουμε μορφές βασανισμένων ανθρώπων σημαδεμένες με τη σφραγίδα του πόνου. Είναι οι αγαπημένες της καλλιτέχνιδας. Γέροι, μάνες, παιδιά, πολεμιστές υπαρξιστές, παράφρονες, όλα τα πρόσωπα της εποχής μας, ολόκληρος ο αιώνας μας, ένας αιώνας που καίει, όπως αυτός που άφησε τ’ αποτυπώματά του πάνω στο ευαίσθητο δέρμα της καλλιτεχνικής ψυχής.

«Η Πληγωμένη αξιοπρέπεια» δείχνει μια νέα γυναίκα που σε καρφώνει με το βλέμμα της. Στο μεγαλείο που κρύβει μέσα της νοιώθεις μπροστά της μικρός και ταπεινωμένος. Ο «Βουβός πόνος» σχέδιο μνημειακό, άψογο: Εκφράζει την ίδια την ψυχή της καλλιτέχνιδος και συγχρόνως όλων των καλλιτεχνών. Ο παλιάτσος είναι ένας άνθρωπος που οι άλλοι πάντα γελούν μαζί του γιατί νομίζουν πως φτιάχτηκε για να προκαλεί γέλια, όμως δεν αντιλαμβάνονται πως ο παλιάτσος πάντα κλαίει. Γελούν γιατί διαφέρει από τους άλλους, αλλά δεν βλέπουν την όψη του την ευγένεια, την αγνότητα και τον σπαραγμό…

… Οι συνθέσεις της είναι εξίσου επιβλητικές, όπως και τα πορτραίτα της «Σταυροί», «Κογκολέζος πολεμιστής», «Ινδή», «Από το Βιετνάμ», μητέρες και παιδιά που σφάζονται θύματα του πολέμου. Η καλλιτέχνιδα συμπαρίσταται σαν πιο μεγάλη μάνα στα παιδιά της. Ένα ανθρώπινο ον δείχνει τη στοργή και τη συμπόνια του στ’ άλλα ανθρώπινα όντα. Σ’ ένα πίνακά της βλέπουμε ένα σκοτωμένο παιδί όπου μπρος στα ορθάνοιχτα μάτια του, περνούν πύραυλοι, οβίδες, αεροπλάνα και φαίνεται σαν ν’ απορεί γι’ αυτόν τον ακατανόητο κόσμο…

Η ζωγραφική της Ορφανουδάκη δεν υπηρετεί καμία ιδέα, αλλά οι ιδέες υπηρετούν τη ζωγραφική της. Δεν κάνει προπαγάνδα, δεν κάνει κήρυγμα, αλλά αγάπη. Η αγάπη πάντα κλείνει μέσα της τη θυσία, τη γενναιότητα και τη δημιουργία. Είναι η αγάπη της λέαινας για τα μικρά της. Τα γυμνά της επίσης γοητεύουν. Τα χαρακτηρίζει ένας ευγενικός, ένας αγνός αισθησιασμός. Εδώ δεν υπάρχει τίποτα το ένοχο, αλλά ο άνθρωπος όπως είναι γυμνός και ωραίος…

 …. Η μεγάλη ευχέρεια στην εκλογή θεμάτων και η άνεση στην επεξεργασία δύσκολων συνθέσεων, είναι ακόμη προτερήματα της εκλεκτής νεαράς καλλιτέχνιδος που παρουσιάζει μεγάλη ζωγραφική ωριμότητα συνδυασμένη με έντονες ανησυχίες και αναζητήσεις. Το ψυχογραφικό στοιχείο παίζει πρωτεύοντα ρόλο στο έργο της και η εσωτερικότητα είναι έκδηλη και στον μικρότερο πίνακα….

Περιοδ. «ΛΑΪΚΟΣ ΛΟΓΟΣ» Δεκέμβριος 1967

… Τα χρώματα της φθάνουν σε ορισμένα έργα της μια βιαιότητα παράφορη και η καλλιτέχνης τα χρησιμοποιεί θαρρείς σε κύματα που κυνηγούν το ένα το άλλο, που φθάνει το δεύτερο το πρώτο για να χωρίσουν και πάλι το καθένα προς μια κατεύθυνση και να γεμίσει ένα χώρο του πλατύ πίνακα.Απ’ αυτό το κυνηγητό και τον χωρισμό των χρωμάτων δημιουργείται η αίσθηση ενός ρωμαλέου δυναμισμού. Τα χρώματα της ζωγράφου οδηγούν σε συνειρμούς, που εκφράζουν, όχι μόνο….

Εφημ. «Η ΑΥΓΗ» (Αθηνών) 11 Μαρτίου 1968

ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ

Εφ. ΚΕΡΚΥΡΙΑΚΗ ΗΧΩ

ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΡΓΩΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΟΡΦΑΝΟΥΑΔΑΚΗ

Από τις 17 Αύγουστου μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου θά λειτουργήσει στις αίθουσες του πολυτελούς ξενοδοχείου «Κορφού Παλάς» έκθεσης Ζωγραφικής της κ. Μαρίας Όρφανουδάκη. Οι πίνακες (πού στο σύνολο τους είναι ελαιογραφίες) αποδίνουν γυμνά, μορφές, συνθέσεις, νεκρές φύσεις και τοπία Γνωστό στό Πανελλήνιο αλλά και στο εξωτερικό, το έργο της κ. Όρφανουδάκη έχει προκαλέσει επανειλημμένα ευμενείς κριτικές. Μίαν απ’ αυτές  πού δημοσιεύτηκε στην SUNTAY EXPRESS του Λονδίνου δημοσιεύουμε

Ή Μαρία Όρφανουδάκη αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση μέσα σ’ αυτόν τον νεκρό χώρο της στασιμότητας, των επαναλήψεων , και των μιμήσεων. Το έργο της ταράζει τα λιμνασμένα νερά. Αντικρίζει μέσα στην ερημιά. Εκείνο πού μάς επιβάλ­λεται από πρώτη ματιά είναι τα πορτραίτα της κα­μωμένα σέ υπερφυσικό μέγεθος.

Μορφές δραματικές πού αναδύονται από τα βά­θη κάποιου έντονου και πλούσιου ψυχισμού. Χρώμα πού δονείται από εσωτερικό κραδασμό. Σχέδιο δυνατά χαλιναγωγημένο πού δένει την όλην σύνθεση. Αυτός ό ψυχισμός δεν εξαντλείται σέ εγωιστική υποκειμενική ενδοσκόπηση αλλά ακτινοβολεί προς τά έξω σάν φως κάποιου ήλιου, σαν το άρωμα του άνθους, σαν άλτρουϊσμός και σάν αγάπη.

Ή Όρφανουδάκη ενεργεί με ζεστό αισθησιασμό μέ ταραγμένο ένστικτο με μια αγωνία που τα πάντα ερευνά, τα πάντα αμφισβητεί καί τα πάντα αναμορφώνει και τέλος με μια πλούσια, γόνιμη πρωτοτυπία.

……παχύ στρώμα πού το δουλεύει άλλοτε αργά κι’ άλλοτε με μιά πυρετιασμένη μανία, άλλοτε αργά κι’ άλλοτε τό συμπυκνώνει σωρεύοντας το ένα πάνω στό άλλο στρώματα από χρώματα, στρώματα πού ενώνονται σε μια συμπαγή πυκνή μάζα.

Πλούσιο σέ τόνους τό χρώμα της, κάποτε μπλε της νύχτας και κάποτε ματωμένο κόκκινο, τις ποιο πολλές φορές απαλό και δημιουργεί ένα σύνολο μιας ενότητας αδιάσπαστης .

Ανακατεύει και αντιπαραθέτει τα πιο απίθανα χρώματα: στο πορτοκαλί το βιολέ, στό βερμιγιον το μπλε και έτσι δημιουργεί μια σχεδόν ανυπόφορη ένταση Οι πίνακες της εξαρτώνται θαρρείς από κάποια μυστηριώδη, εσωτερικέ, δύναμη πού της επέτρεψε να φτιάξη μια ολόκληρη σειρά από έργα πού ασκούν πάνω στον θεατή μια περίεργα μαγική δύναμη

Την μυστηριώδη εσωτερική αυτή δύναμη, ή Ορφανουδάκη την έχτισε ένα πρωί ολότελα ανεξήγητα, δίχως προειδοποίηση καί κανείς δεν έχει καταφέρει να εξήγηση, να ανακαλύψει το μυστήριο της προέ­λευσης της.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΡΙΝΙΟ
Η ΕΚΘΕΣΗ IV». ΟΡΦΑΝΟΥΑΑΚΗ

“ΠΟΛΥΧΥΜΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ ΜΕ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ,,

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΖΩΓΡΑΦΙΚΟΥ ΤΗΣ ΕΡΓΟΥ

Χαρακτηρίσαμε ατό προηγούμενο φύλλο μας, την κ. Όρφανουδάκη σαν ένα ευαίσθητο δέκτη, πού αναμεταδίδει με μια μοναδική πιστότητα τα μυστικά μηνύματα του εσώτερου κόσμου του ανθρώπου.Νομίζομε ότι σήμερα είναι ή γνώμη όλων των επισκεπτών της έκθεσης της κ. ‘Ορφανουδάκη πού έγινε στο «ΛΗΤΩ»Κατ’ αρχή θεωρούμε χρέος μας να ευχαριστήσουμε την εκλεκτή ζωγράφο για τη σπάνια αισθητική χαρά, που μάς χάρισε με τα εκθέματα της.Μπορούμε νομίζουμε, αδίστακτα να χαρακτηρίσουμε την έκθεση της κ. Όρφανουδάκη σαν ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός για το “Αγρίνιο. Ή έκθεσή της επιβεβαίωσε τη γνώμη μας, ότι βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα πολύχυμο, δυνατό ταλέντο Πλήθος είναι οι ανθρώπινες ψυχικές καταστάσεις, οι πιο διαφορετικές, οι πιο αντιφατικές πού είναι αποτυπωμένες στους πίνακες της.Και είναι τόσο νέα ακόμη ή κ. Ορφανουδάκη.Παιδιά, νέοι, μεστωμένοι άνδρες, γέροι, γριές όλοι αυτοί δο­σμένοι με μια σπάνια αποκαλυπτική δύναμη.Το μυστικό της επιτυχίας της;Κατά την γνώμη μας το ταιριαστό χρώμα. Ξέρει τα μυστικά του, ξέρει ποιό χρώμα θα σού υποβάλλει το κυριαρχικό χαρακτη­ριστικό της μορφής πού ζωγραφίζει.Πρασινοκίτρινο για τη «Δακρυσμένη αξιοπρέπεια» λες και πρασινωπή χολή πλημμύρισε το πρόσωπο της κοπέλας, πού πλη­γώθηκε ή αξιοπρέπεια της. Ό πόνος της αιωρείται, όμως ή κο-

Εφ. ΚΕΡΚΥΡΙΑΚΗ ΗΧΩ

ΕΚΘΕΣΙΣ ΕΡΓΩΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΟΡΦΑΝΟΥΑΔΑΚΗ

Από τις 17 Αύγουστου μέχρι τις 4 Σεπτεμβρίου θά λειτουργήσει στις αίθουσες του πολυτελούς ξενοδοχείου «Κορφού Παλάς» έκθεσης Ζωγραφικής της κ. Μαρίας Όρφανουδάκη. Οι πίνακες (πού στο σύνολο τους είναι ελαιογραφίες) αποδίνουν γυμνά, μορφές, συνθέσεις, νεκρές φύσεις και τοπία Γνωστό στό Πανελλήνιο αλλά και στο εξωτερικό, το έργο της κ. Όρφανουδάκη έχει προκαλέσει επανειλημμένα ευμενείς κριτικές. Μίαν απ’ αυτές  πού δημοσιεύτηκε στην SUNTAY EXPRESS του Λονδίνου δημοσιεύουμε

Ή Μαρία Όρφανουδάκη αποτελεί μια λαμπρή εξαίρεση μέσα σ’ αυτόν τον νεκρό χώρο της στασιμότητας, των επαναλήψεων , και των μιμήσεων. Το έργο της ταράζει τα λιμνασμένα νερά. Αντικρίζει μέσα στην ερημιά. Εκείνο πού μάς επιβάλ­λεται από πρώτη ματιά είναι τα πορτραίτα της κα­μωμένα σέ υπερφυσικό μέγεθος.

Μορφές δραματικές πού αναδύονται από τα βά­θη κάποιου έντονου και πλούσιου ψυχισμού. Χρώμα πού δονείται από εσωτερικό κραδασμό. Σχέδιο δυνατά χαλιναγωγημένο πού δένει την όλην σύνθεση. Αυτός ό ψυχισμός δεν εξαντλείται σέ εγωιστική υποκειμενική ενδοσκόπηση αλλά ακτινοβολεί προς τά έξω σάν φως κάποιου ήλιου, σαν το άρωμα του άνθους, σαν άλτρουϊσμός και σάν αγάπη.

Ή Όρφανουδάκη ενεργεί με ζεστό αισθησιασμό μέ ταραγμένο ένστικτο με μια αγωνία που τα πάντα ερευνά, τα πάντα αμφισβητεί καί τα πάντα αναμορφώνει και τέλος με μια πλούσια, γόνιμη πρωτοτυπία.

……παχύ στρώμα πού το δουλεύει άλλοτε αργά κι’ άλλοτε με μιά πυρετιασμένη μανία, άλλοτε αργά κι’ άλλοτε τό συμπυκνώνει σωρεύοντας το ένα πάνω στό άλλο στρώματα από χρώματα, στρώματα πού ενώνονται σε μια συμπαγή πυκνή μάζα.

Πλούσιο σέ τόνους τό χρώμα της, κάποτε μπλε της νύχτας και κάποτε ματωμένο κόκκινο, τις ποιο πολλές φορές απαλό και δημιουργεί ένα σύνολο μιας ενότητας αδιάσπαστης .

Ανακατεύει και αντιπαραθέτει τα πιο απίθανα χρώματα: στο πορτοκαλί το βιολέ, στό βερμιγιον το μπλε και έτσι δημιουργεί μια σχεδόν ανυπόφορη ένταση Οι πίνακες της εξαρτώνται θαρρείς από κάποια μυστηριώδη, εσωτερικέ, δύναμη πού της επέτρεψε να φτιάξη μια ολόκληρη σειρά από έργα πού ασκούν πάνω στον θεατή μια περίεργα μαγική δύναμη

Την μυστηριώδη εσωτερική αυτή δύναμη, ή Ορφανουδάκη την έχτισε ένα πρωί ολότελα ανεξήγητα, δίχως προειδοποίηση καί κανείς δεν έχει καταφέρει να εξήγηση, να ανακαλύψει το μυστήριο της προέ­λευσης της.

Ροζίτα Σώκου Μρία Ορφανουδάκη MO Πρώτες Εκθέσεις – First Exhibitions – Painting – “ATHENS NEWS” Στον ΠΑΡΝΑΣΣΟ 

Μαρία Ορφανουδάκη: «Είμαι ερωτευμένη με την … ασχήμια»

ΜΙΑ ΝΕΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ

Εφημερίδα ΑΘΗΝΑΪΚΗ  Μαρία ΣΑΚΚΟΥ

Η πρόσκληση με ξάφνιασε! Με καλούσε με ευγένεια να παρευρεθώ στα εγκαίνια της πρώτης της εκθέσεως ζωγραφικής στον «Παρνασσό», στις 9 Φεβρουαρίου. Γνώριζα την Μαρία Ορφανουδάκη από μικρό κοριτσάκι, όταν ακόμη μουτζούρωνε τα τετράδιά της. Είχα σχεδόν από τότε να την δω. Γεμάτη ανυπομονησία και συγκίνηση έτρεξα στο ατελιέ της με την παλιά ακόμη εικόνα της παιδούλας που γνώριζα τότε, στο μυαλό μου. Μου άνοιξε την πόρτα μια ψηλή κοπέλα με κοντά μαλλιά, ντυμένη κομψά και με μια έντονη αριστοκρατικότητα χαραγμένη στο όμορφο πρόσωπό της. Τα είχα κυριολεκτικά χαμένα. Έβλεπα ένα διαφορετικό, ολοκληρωμένο άνθρωπο, που διατηρούσε από τα παλιά, μόνο το καλόκαρδο χαμόγελο και το ξάστερο γεμάτο ειλικρίνεια βλέμμα.

– Είναι αλήθεια λοιπόν; την ρώτησα, μόλις κατάφερα να συνέλθω από τις αλλεπάλληλες εκπλήξεις.

– Γιατί σου φαίνεται περίεργο; μου απάντησε απλά. Ξέχασες τι τράβαγαν τα τετράδιά μου;

Δεν είχα ξεχάσει.. Θυμάμαι με πόση αγάπη ξεχνιόταν και τότε στο άσπρο χαρτί. Μουτζούρωνε ατέλειωτα, ενώ τ’ αδέλφια της τη μάλωναν να διαβάσει. Φιλοδοξούσαν τότε (υποψήφιοι μηχανικοί εκείνοι) να την κάνουν αρχιτέκτονα. Μα το Μαράκι είχε άλλα όνειρα. Είδα τους πίνακές της και χωρίς να το θέλω, άρχισα να λογαριάζω τα χρόνια της.

Δεν είναι πάνω από 17 και όμως, η ωριμότητα των έργων της σε ξεγελάει τόσο. Μά και το πρόσωπό της έχει μια πρώιμη σοβαρότητα.

Η δουλειά της, τα περισσότερα λάδια, μερικές τέμπερες και ένα παστέλ – γύρω στα 21 κομμάτια – βασίζεται κυρίως πάνω στο χρώμα. Μ’ αυτό παίζει στο μουσαμά, μ’ αυτό εκφράζεται. Άλλοτε μελαγχολικό, σχεδόν λυπημένο κι άλλοτε χαρούμενο και ζωντανό, μα ποτέ αδιάφορο. Η Μαρία είναι ένας ολοζώντανος άνθρωπος που εκφράζεται μ’ όλη της την ψυχή και πάντα όπως αισθάνεται.

– Δεν θέλω να μιμηθώ κανέναν από τους παλιούς, μου εξήγησε. Προσπαθώ να δημιουργήσω μια δική μου γραμμή χωρίς εξωτερικές επιδράσεις.

Και νομίζω πως βρήκε τον δρόμο της. Στα έργα της βρίσκει κανείς κάτι ολότελα χαρακτηρισμό: την ασχήμια! Μάλιστα… Το κορίτσι αυτό, που στα 17 του χρόνια ζει την ομορφιά μέσα του, πλάι του, στον κόσμο του, ένοιωσε να ενδιαφέρεται καλλιτεχνικά για την ασχήμια!

– Η ομορφιά δεν με συγκινεί στην Τέχνη, μου εξομολογήθηκε. Ένα τραγικό στην ασχήμια του πρόσωπο, μιλάει πιο πολύ στην ψυχή μου και σχεδόν οδηγεί εκείνο, το πινέλο μου!

Δεν θα τολμούσα να την πιστέψω αν δεν είχα πλάι μου τη δουλειά της.

Πρόσωπα ανήσυχα, αποκρουστικά καμιά φορά μα ποτέ βουβά. Φιγούρες που φλυαρούσαν στην σιωπηλή τους κίνηση, δείγματα εμπρεσιονισμού, που μαρτυρούσαν τον καινούργιο εκείνο άνθρωπο που στεκόταν πλάι μου.

Η Μαρία Ορφανουδάκη, είναι ένα κορίτσι που ωρίμασε μαζί με την δουλειά της. Δόθηκε ανυπόμονα σ’ αυτήν και δεν δίστασε στα είκοσι δύο της χρόνια να εκθέσει τα έργα της στην κρίση γνωστών και άγνωστων. Η πρώτη της αυτή δημόσια παρουσίαση δεν γεννάει ελπίδες. Βεβαιώνει για την αξία της που εξελίσσεται. Διότι αξίζει να σημειωθεί πως είναι εντελώς αυτοδίδαχτη. Η μοναδική συγγενική σχολή με τη τέχνη της, που την φιλοξένησε, ήταν η σχολή Βακαλό, όπου παρακολούθησε ντεκόρ.

Θαυμάζει τον Βαν Γκονγκ, διότι του βρίσκει έντονη προσωπικότητα, και σέβεται την δουλειά του Πικάσο, γιατί τον αναγνωρίζει για μεγάλο. Έχει κι η ίδια εξ άλλου πότε πότε μια στροφή προς την μοντέρνα τεχνοτροπία.

-Εκεί, βρίσκομαι πιο κοντά στον εαυτό μου, την άκουσα να ψιθυρίζει καθώς κοίταζε ένα μοντέρνο δείγμα της δουλειάς της. Ανεξάρτητα όμως απ’ αυτό, πέρα από κάθε συγκεκριμένο πλαίσιο, η Μαρία Ορφανουδάκη παρουσιάζεται ένας ελεύθερος άνθρωπος – γέννημα της Κρήτης, άλλωστε – που λατρεύει και λογαριάζει ν’ αφοσιωθεί στην Τέχνη της, ανησυχεί καθώς είναι σχεδόν αχαλίνωτη.

Η τολμηρή της προσπάθεια και η μεστή και με προσωπικότητα δουλειά της, αξίζει τον θαυμασμό εκείνων που αγαπούν τα νιάτα. Η έκθεση απέδειξε ότι οι νέοι μας άνθρωποι δεν ξημεροβραδιάζονται στα κλαμπ και δεν μεθούν πάντα με έξαλλους ρυθμούς. Δουλεύουν σαν αυτό το ώριμο κορίτσι και αφοσιώνονται σε όσα τους έταξε η μοίρα να φυλάξουν!

Η δουλειά της Μαρίας Ορφανουδάκη και μόνο για την ηλικία της αξίζει τον θαυμασμό όσων αγαπούν την Τέχνη.

Την άφησα συγκινημένη και της ευχήθηκα καλή σταδιοδρομία. Αν και το ‘βρισκα ολότελα περιττό…