ΠΩΣ ΘΑ ‘ΘΕΛΑ
Πως θα ‘θελα !
στης ηρεμίας το παιχνίδι
να ‘παιρνα μέρος
και να μπορούσα να χαρώ
στης ξεγνοιασιάς και στης γαλήνης τ’ ακρογιάλι.
Και να μπορούσα να ‘παιρνα
χαρές και λύπες τόσες,
όσες μπορεί
μονάχα μια καρδιά
και μια Ψυχή ν’ αντέξει.
Πως θα ‘θελα !
την αδυναμία της δύναμής μου
να ‘κανα δύναμη
και να ξαλάφρωνα
μοιράζοντας τις Καρδιές μου.
Για να κρατήσω μόνο μια !
για ν’ Αγαπώ και να πονώ
σαν μια Kαρδιά
σαν μια Ψυχή
Μονάχα !
Μαρία Ορφανουδάκη – M.O – 1969
ΕΤΟΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ
Ετούτη τη στιγμή
μονάχα δύναμη καρδιάς
μ’ έχει συνεπαρμένη
συντρίμμια το κορμί μπορώ να κάμω
να μη φοβούμαι
μελλούμενου θανάτου λειτουργία.
Ετούτη τη στιγμή
κορμί γεμάτο από καρδιές υπάρχει.
Χάρος κι αν έρθει τι μ’ αυτό!
ξεγελασμένος θα βγει……
Αφού κορμί με μια καρδιά θα ζήταγε να πάρει !
Μαρία Ορφανουδάκη – Μ.Ο – 1966
ΗΧΟΥΣ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟΥΣ
Ήχους πανέμορφους
Ήχους πρωτάκουστους
μεσ’ την ψυχή κρυμμένους είχα
και τώρα δα, που η στιγμή
που τόσα χρόνια νοσταλγούσα
είχε φτάσει
τις πόρτες της ψυχής
διάπλατα ν’ ανοίξω
Αυτές έχουν σκουριάσει απ’ την πολυκαιρία…..
Κι οι μελωδίες κι ευγένειες
που τόσα χρόνια ευλαβικά κρατούσα
εχάθηκαν και δεν ακούστηκαν
Παρά μόνο!
Τρiξίματα……
Μαρία Ορφανουδάκη – MO – 1969
ΣΤΑΥΡΩΣΗ
Τη Σταύρωση
τη Σταύρωση κορμιού Ζητω!
να λυτρωθώ
να μην χαθώ
από σπατάλη χρόνου άσκοπη
σαν γίνεται απ’ το κορμί κι απ’ την καρδιά
γυρεύοντας στιγμές χαράς.
Η λογική
Τι λογική;
αφού κι αυτή ξοπίσω τρέχει
με δικαιολογίας πρόφαση,
πως πρέπει αυτή να βλέπει για να κρίνει
και να ζητά από μένανε ανάλογη τιμωρία.
Κι αυτή λοιπόν
στο βάθος κοροϊδεύει
αφού το ξέρει
πως μόνη…
μόνη μ’ έχουνε αφημένη.
Και πως; Με τι;
απόφαση, συμπέρασμα να βγάλω.
Χωρίς κορμί!
Χωρίς καρδιά!
Χωρίς μυαλό!
Mαρια ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ – Μ.Ο – 1969
ΨΕΥΤΙΑ ΜΗΝ ΠΕΙΣ
Ψευτιά μη πεις
πως στην ψυχή σου μέσα
υπάρχει μόνο φως.
Θάρρος αν είχες
θ’ άκουγες κατάρες που ξεστόμιζε
για κείνους
που δεν αστόλισαν
με δάφνες
το πέρασμά της.
Ψευτιά, μη πεις
πως Aγαπάς
αφού χώρος καρδιάς
μικρός υπάρχει
και να χωρέσει
δεν μπορεί
όλες αυτές
π’ ορέγονται αγάπη!
Μαρία Ορφανουδάκη – Μ.Ο –1966
