ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΚΙ»

Κείμενο ΟΜΙΛΙΑΣ  της ΜΑΡΙΑΣ ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ Μ.Ο

 ΔΙΑΛΕΞΗ

ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΚΙ»

α) Της 16^ης Απριλίου 1979 ημέρα Μ. Δευτέρα στο Δήμο Αθηναίων

β) Της 14^ης Μαίου 1979, στο Δήμο Χανίων

γ) Της 4^ης Οκτωβρίου 1979

Στην αίθουσα διαλέξεων

του Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης

Mια φωνή απ’ τη Κρήτη αναστάτωσε πάλι τα νερά

Ήταν η φωνή της ζωγράφου Μαρίας ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ, που μιλώντας σε μια κατάμεστη αίθουσα του Δήμου Αθηναίων ζήτησε να σταματήσει η θριαμβολογία γύρω από τη στράτευση των γυναικών. …

Με Θέμα: «ΑΝΔΡΕΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΧΑΚΙ

Ελευθεροτυπια ΦΡΕΝΤΥ Γερμανος

Η Zωή

Θα γίνει Ανθρώπινη! τότε MONO !

Όταν αποκτήσουμε, την ικανότητα

Ν’ Αγαπούμε Των άλλων τα παιδιά

Το ίδιο με τα δικά μας !

Αυτό έπρεπε να είναι το όραμα, η επιδίωξη, το αίτημα όλου του υποτιθέμενου πολιτισμένου κόσμου – όραμα επιδίωξη, αίτημα ανδρών και γυναικών. Αυτό θα αποτελούσε ένα βασικό βήμα σ’ αυτό που λέμε πρόοδο, πνευματική ανάπτυξη και που θα μας οδηγούσε στον ουσιαστικό πραγματικό πολιτισμό, που βασική προϋπόθεση του είναι η

ΕΙΡΗΝΗ, η ΑΓΑΠΗ

για τον ΑΝΘΡΩΠΟ, για οποιονδήποτε άνθρωπο, ανεξάρτητα φυλετικής ή Εθνικής διαφοράς, θρησκείας, χρώματος ή γλώσσας.

Η ΕΙΡΗΝΗ, η ΑΓΑΠΗ έπρεπε να είναι ο υψηλότερος σκοπός που μπορεί να θέσει ο άνθρωπος στον εαυτό του, όπου οι δυνάμεις του θα είναι στην υπηρεσία της ζωής, όχι στην υπηρεσία της καταστροφής, του θανάτου.

Είναι θλιβερό όμως, όταν διαπιστώνει κανείς, πόσο μακριά βρισκόμαστε ακόμα απ’ αυτά τα ιδανικά, και πόσο πιο πίσω οδηγούμαστε κάθε μέρα χωρίς να το καταλάβουμε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιστράτευση των γυναικών, και η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΧΑΚΙ. Η τελευταία αυτή πλύση εγκεφάλου που έγινε έμμεσα από όλα τα μέσα ενημέρωσης του τόπου μας και οι δηλώσεις ορισμένων διακεκριμένων γυναικών, πως πρέπει και η γυναίκα να στρατευθεί και εν συνεχεία να πολεμήσει γιατί μ’ αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίσει την ισότητα με τον άνδρα.

Κι αυτό η γυναίκα με την τόση λογική που διαθέτει (όση συνέφερε τον άνδρα να της προσφέρει μέχρι σήμερα) και την ελάχιστη νοημοσύνη και κριτικό πνεύμα, για να είναι σε θέση να εμβαθύνει στα εκάστοτε προβλήματα, όχι μόνο το δέχτηκε, το ασπάστηκε, αλλά επί πλέον αγωνιούσε και προσπαθούσε να πείσει, το πρέπει να στρατευθεί και με τα ίδια αξιώματα με τον άνδρα, γιατί μπορεί εξ ίσου ν’ ανταποκριθεί στις νέες υποχρεώσεις που θα της ανατεθούν. Αγωνίσθηκε να αποδείξει, πως είναι πραγματικά προικισμένη με την αξία που της ζητούν. Πιστεύοντας ότι μ’ αυτόν τον τρόπο, προχωρεί προς την ισοπολιτεία και δεν καταλαβαίνει ότι ξεπέφτει εκεί που προ πολλού έχει ξεπέσει ο άνδρας. Δεν καταλαβαίνει πως αυτό, δεν είναι πρόοδος, δεν είναι ανάπτυξη, αλλά οπισθοδρόμηση και πρωτογονισμός. Αυτό που έπρεπε να κάνει η σημερινή γυναίκα ήταν να αγωνισθεί  και να κατορθώσει να βγάλει και ο ΑΝΔΡΑΣ το ΧΑΚΙ, όχι να προσπαθεί αντιθέτως να πείσει ότι μπορεί κι εκείνη να το φορέσει κι αυτό να το θεωρεί επίτευγμά της.

Η εξαρτημένη ακόμα γυναίκα – σύζυγος, μάνα ή ερωμένη, δεν ελευθερώνεται από την κυριαρχία του άνδρα επειδή θα της βάλει στα χέρια το όπλο. Τα προνόμια αυτά

3

είναι αρνητικά και απαράδεκτα για τον ΑΝΘΡΩΠΟ κι αυτά δεν πρόκειται να μεταβάλλουν την κατάστασή της.

Σήμερα με το να θέλει να χρησιμοποιήσει το όπλο, αναζητά ενδόμυχα τη λύτρωση, από την καταπίεση που έχει υποστεί τόσους αιώνες τώρα, από τον κοινωνικό περίγυρο και διεκδικεί δραστήρια αλλά και λαθεμένα τα κυριαρχικά δικαιώματά της.

Πάντα ο άνδρας υποδεικνύει και η γυναίκα ασπάζεται και υπομένει.

Λαθεμένες για άλλη μια φορά ο δρόμος που υποδεικνύεται από τον άνδρα, για να αποδείξει η γυναίκα τις ικανότητές της, κολακεύοντάς την συγχρόνως και πείθοντάς την ότι οι ικανότητές της είναι απεριόριστες.

Η γυναίκα πάντα ένοιωθε ταπεινωμένη και καταπιεσμένη, κι αυτό εξηγεί γιατί πολλές φορές αποζητά και είναι ικανή να δείξει την μεγαλύτερη σκληρότητα, όπως τώρα που με εσφαλμένη σκέψη ετοιμάζεται να δημιουργήσει δικαιοσύνη στην αδικία.

Η γυναίκα ποτέ δεν διάλεξε μόνη της την τύχη της. «Οι άνδρες δημιουργούν τους θεούς, οι γυναίκες τους λατρεύουν», γράφει ο FRAZER.

Μονάχα με την εργασία και τη μόρφωση θα κατορθώσει να περιορίσει την απόσταση που την χωρίζει από τον άνδρα και ν’ αγωνισθεί για εργασίες δημιουργικές και να σταματήσει να περιορίζεται στους ρόλους μόνο της συζύγου, της μάνας, της δούλας και της ερωμένης που τόσους αιώνες τώρα την έχει επιβάλλει ο άνδρας.

Δεν πρέπει να ισχύει και να επαληθεύεται αυτό που έχει γράψει ο Δημοσθένης «Έχουμε τις εταίρες για να ικανοποιήσουμε το πνεύμα, τις παλλακίδες για να ικανοποιούμε τις αισθήσεις και τις συζύγους για να μας κάνουν παιδιά». Ο Αριστοτέλης γράφει: «Από τον σκλάβο λείπει η ελευθερία της σκέψης. Στην γυναίκα υπάρχει, μα είναι ανίσχυρη και ανεπαρκής».

Ο Μπαλζάκ μόλις τον 18^ο αιώνα, γράφει: «Η παντρεμένη γυναίκα είναι μια σκλάβα, που πρέπει να ξέρει να την τοποθετεί σε θρόνο».

Ακόμα και η θρησκεία, κι αυτή δημιούργημα του άνδρα, προσαρμοσμένη στα δικά του μέτρα, υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες αναστολές στην ανάπτυξη της γυναίκας.

Ο Απόστολος Παύλος θεμελιώνει την Παλαιά και Νέα Διαθήκη στην αρχή της υποταγής της γυναίκας στον άνδρα.

«Όπως η Εκκλησία υποτάσσεται στον Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει να υποτάσσονται τοις εαυτών ανδράσιν», ο Άγιος Αμβρόσιος γράφει: «Ο Αδάμ αμάρτησε εξ αιτίας της Εύας και η γυναίκα πρέπει να δέχεται σαν αφέντη εκείνον που οδήγησε στην αμαρτία». Ο Τερτουλιανός: «Γυναίκα είσαι η πόρτα του διαβόλου.

4

Έπεισες εκείνον που ο σατανάς δεν ετόλμησε ν’ αντιμετωπίσει κατά πρόσωπο. Εσύ είσαι η αιτία που θυσιάστηκε ο Υιός του Θεού, θα έπρεπε να είναι ντυμένη για πάντα με κουρέλια» και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Από όλα τα άγρια θηρία το πιο βλαβερό είναι η γυναίκα».

Η γυναίκα που έχει προικισθεί επί πλέον από τη φύση να φέρνει ζωή στον κόσμο, έπρεπε να έχει αξιολογήσει και να σέβεται περισσότερο την ανθρώπινη ζωή. Αυτή και μόνο η ιδιότητά της έπρεπε να είναι σε θέση να την έχει κάνει πιο υπεύθυνη, πιο λογική, πιο συνετή και όχι να παιδιαρίζει όπως ο άνδρας. Γιατί ο άνδρας πάντα παιδιάριζε και συνέπεια αυτού του παιδιαρίσματος, είναι ο σημερινός απάνθρωπος και βρώμικος κόσμος που έχει διαμορφώσει. Γιατί ποτέ δεν κατάλαβε, πως η βία, η τρομοκρατία, κι αυτό το εύρημά του, τα βασανιστήρια, δεν είναι ισχύς, δεν είναι δύναμη, δεν είναι κατόρθωμα, πόσο μάλλον όταν αυτά χρησιμοποιούνται για τον ίδιο τον άνθρωπο.

Εκείνο που έπρεπε να τον διακρίνει και να του προσφέρει τα εφόδια και τα μέσα για να επιβληθεί και να διακριθεί από το μεμονωμένο άτομο, έως την επιβολή του σ’ ολόκληρο λαό, ήταν η πνευματική ανάπτυξη, η προάσπιση των ανθρώπινων αξιών, και η επίλυση όλων των προβλημάτων και διαφορών του δια την λογικής σε συνεργασία με το συναίσθημα και όχι δια της βίας.

Ο άνθρωπος ζώον στο αρχικό στάδιό του και που επαληθεύεται συνεχώς από τις πράξεις του, χρησιμοποιούσε τη βία για να επιβιώσει.

Κολακευόμαστε όμως προ πολλού και πιστεύουμε ότι έχουμε ξεπεράσει αυτό το στάδιο του ζώου και είμαστε τώρα τα προνομιούχα όντα της  φύσης που διέπονται με λογική, συναίσθημα και γενικότερα με πνεύμα.

Σημασία έχει όμως όλες αυτές οι ιδιότητές του, οι τόσο ωραίες και μεγάλες, που χρησιμοποιούνται; Που διοχετεύονται; Για το καλό ή για το κακό του ανθρώπου; Δυστυχώς, αλλά οι ικανότητές του αυτές χρησιμοποιούνται για τις περισσότερες φορές για το κακό του ανθρώπου, αφού το μεγαλύτερο ποσοστό αυτής της δύναμης που διαθέτει, την χρησιμοποιεί τις περισσότερες φορές για την αυτοκαταστροφή του.

Παραμορφώνει και στρέφει εναντίον των ανθρώπων τα επιτεύγματα του δημιουργικού του πνεύματος. Κάθε βήμα στο δρόμο της εφαρμογής μιας καινούργιας τεχνικής το στρέφει εναντίον του ανθρώπου π.χ. μετέτρεψε σε τρομερό κίνδυνο για την ανθρωπότητα την απελευθέρωση της ατομικής ενέργειας. Στις 6 Αυγούστου του 1945 οι Η.Π.Α. χρησιμοποίησαν την πρώτη ατομική βόμβα στην Ιαπωνία στη

5

Χιροσίμα. Ογδόντα χιλιάδες άνθρωποι εξατμίστηκαν μέσα σ’ ένα δευτερόλεπτο, άλλους εξήντα χιλιάδες καταβρόχθισαν τα πιο φρικτά έλκη σε όλο τους το σώμα, και άλλοι τριάντα χιλιάδες έχασαν την ζωή τους από τη ραδιενέργεια.

Στις 9 Αυγούστου ρίχνουν την δεύτερη ατομική βόμβα πάνω από το Ναγκασάκι.

Η πόλης του Ναγκασάκι ουσιαστικά έσβησε από τον χάρτη και έχασαν τη ζωή τους 100.000 άνθρωποι ακόμα.

Ο κόσμος ολόκληρος αισθάνθηκε άλλη μια φορά αδύναμος και ανυπεράσπιστος μπροστά σε ένα φοβερό «κατασκεύασμα» του ανθρώπου.

Η σπουδαιότερη από τις αντιθέσεις του σημερινού κόσμου εκδηλώνεται με το γεγονός πως η εργασία του ανθρώπου και όλες οι επιτεύξεις του δημιουργού του πνεύματος, ολοένα και περισσότερο χρησιμοποιούνται για την δημιουργία καταστροφής.

Με πλήρη επίγνωση του τι κάνει, με κίνητρα μόνο τη φιλοδοξία, τη ματαιοδοξία, τη πλεονεξία, συνεχώς, το ανθρώπινο πνεύμα στρέφεται εναντίον του ίδιου του ανθρώπου, αφού οι μεγαλύτερες επιστημονικές ανακαλύψεις μετατρέπονται σε τρομερά μέσα εξοντωντικού πολέμου, και η λογική του το πιο ευλογημένο χάρισμα του ανθρώπου έχει μετατραπεί προ πολλού σε κατάρα.

Μέσα σε μια γενιά έπεσε η ανθρωπότητα στην άβυσο δύο εξοντωτικών πολέμων. Περίπου 80 εκατομμύρια σκοτωμένοι και σακατεμένοι, χωρίς να λογαριάσουμε τις αναρίθμητες καταστροφές του υλικού πολιτισμού που είχαμε. Καταστράφηκαν, γκρεμίστηκαν χιλιάδες πόλεις και χωριά, εκμηδενίστηκαν οι καρποί της δουλειάς πολλών γενεών.

Ορισμένοι επιστήμονες προ πολλού έχουν υπολογίσει πόσες υδρογονιές βόμβες χρειάονται για την εξόντωση όλων των όντων στην γη. Ο δόκτωρ του Πανεπιστημίου του Σικάγου, Λεό Στίλλαρντ ήδη από το 1960 περίπου είχε δηλώσει: «Υπελόγισα πόσα νετρόνια ή βαρύ υδρογόνο χρειάζεται για την ανατίναξη και την εξαφάνιση όλων των ανθρώπων της γης. Η μέτρηση έδειξε ότι για το σκοπό αυτό είναι υπεραρκετοί 50 τόννοι περίπου νετρονίου ή 500 τόννοι βαρέως υδρογόνου».

Ο μισανθρωπισμός έχει φθάσει εις το αποκορύφωμά του π.χ. ο πρύτανις του Πανεπιστημίου της πόλεως Τάμπα δόκτωρ Νενς δήλωσε: «Πιστεύω ότι οφείλομεν να οργανώσουμε καθολική προπαρασκευή με βάση την ζούγκλα. Έκαστος οφείλει να εκμάθει την τέχνην του φονεύειν. Δεν νομίζω ότι ο πόλεμος πρέπει να περιορισθεί εις τους στρατούς, την αεροπορία, ή ότι χρειάζονται οιοιδήποτε περιορισμοί σχετικώς με

6

τις μεθόδους  ή τα όπλα εξοντώσεως. Θα ενέκρινον τον βακτηριολογικόν πόλεμον, την χρησιμοποίησιν των αερίων, των ατομικών και υδρογονικών βομβών και των διηπειρωτικών πυραύλων. Δεν θα εζήτουν οίκτον δια νοσοκομεία, εκκλησίας, εκπαιδευτικά ιδρύματα ή δι’ οιασδήποτε ομάδας πληθυσμού…» Πράβδα 1960  6 Αυγούστου.

Απλή απόδειξη η πορεία των ανακαλύψεων γύρω από τα θανατηφόρα όπλα είναι η σημερινή ανακάλυψη της βόμβας Νετρονίου.

Σ’ αυτή την περίπτωση έχουμε και την επίδειξη χιούμορ των επιστημόνων, που μας καθησυχάζουν πως αυτή η ανακάλυψη καταστρέφει ριζικά τη ζωή και σε μεγαλύτερη κλίμακα από κάθε άλλο προηγούμενο όπλο, όμως δεν διατρέχουν κανένα απολύτως κίνδυνο τα υλικά αγαθά που έχουμε δημιουργήσει.

Τι παραλογισμός! Τι παραφροσύνη! Ένα μικρό μέρος μόνο της επιστήμης ν’ αγωνίζεται για την εξουδετέρωση ακόμα της πιο ασήμαντης ασθένειας, αφού μόλις το 1978 ανακοινώνουν ότι κατόρθωσαν να βρουν μια ομάδα Αμερικανών Ερευνητών μια κατηγορία νέων φαρμάκων για την γρίπη και τις ιώσεις. Κι αυτό να το θεωρεί η Επιστήμη της Ιατρικής σαν «Επανάσταση» και τεράστιο επίτευγμα.

Αντίθετα το μεγαλύτερο μέρος της Επιστήμης και όλων των μέσων που διαθέτει σήμερα να χρησιμοποιούνται για την ανεύρεση εξοντώσεως περισσότερων ανθρώπων στο μικρότερο δυνατό χρονικό διάστημα.

Βέβαια η καταστροφή υπήρξε πάντα πολύ πιο εύκολη δουλειά από τη δημιουργία. Όμως εδώ δεν έχει το δικαίωμα καταστροφής αφού αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος δεν έχει κατορθώσει ακόμα να δημιουργήσει τον πιο ατελή οργανισμό, την πιο υποτυπώδη μορφή ζωής.

Το δικαίωμα καταστροφής να το περιορίσει εις τα δημιουργήματά του, που δεν είναι άλλα από τους πυραύλους, τις βόμβες, τα αεροπλάνα, τ’ αυτοκίνητα, τις τηλεοράσεις και τα πλαστικά είδη.

Δεν έχει όμως κανένα, μα κανένα απολύτως δικαίωμα στα όντα που φέρουν ζωή, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για ζωή ΑΝΘΡΩΠΩΝ.

Οι Επιστήμονες πρέπει να υπηρετήσουν τον άνθρωπο. Αυτοί οι επιστήμονες που δεν έχουν μόνο λαμπρό μυαλό αλλά και ανθρώπινη καρδιά. Πραγματικά δεν υπάρχει τίποτα πιο αποκαλυπτικό για τον εγωισμό μας από το γεγονός ότι λεηλατούμε τις πρώτες ύλες, δηλητηριάζουμε τους ανθρώπους και ετοιμάζουμε πυρηνικό πόλεμο για να αφήσουμε κληρονομιά στους απογόνους μας μια λεηλατημένη γη.

7

Πρέπει να γνωρίζουμε ακόμα ότι η καταστροφικότατα φέρνει το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της αποτυχίας για ανάπτυξη, ενώ η ικανοποίηση της δημιουργίας οδηγεί πάντα στην ευτυχία. Η αγάπη και ο σεβασμός για τη ζωή και κάθε τι που συντελεί στην ανάπτυξη της είναι ιερά, ενώ τα πράγματα και η εξουσία είναι νεκρά.

Ακόμα από πολλούς υποτιθέμενους νοήμονες ανθρώπους χρησιμοποιείται η θεωρία ότι δια των πολέμων επέρχεται η ισορροπία εις τον κόσμο, γιατί δεν θα μπορούσαμε με το ρυθμό που αυξανόμεθα να επιβιώσουμε πάνω στη γη.

Όμως πρέπει να γνωρίζει κανείς τι τεράστια συμφέροντα καλύπτονται πίσω από όλες αυτές τις βρώμικες απόψεις και θεωρείς. Κανένα πρόβλημα επιβίωσης δεν θα αντιμετώπιζε ο άνθρωπος εάν όλο αυτό το πνεύμα, τη λογική, το χρήμα και τις δυνάμεις του γενικότερα τις είχε χρησιμοποιήσει για το καλό του ανθρώπου και όχι για το κακό.

Όλοι μας γνωρίζουμε, ότι ολοένα και μεγαλύτερο μέρος του εθνικού εισοδήματος της κάθε χώρας δαπανάται για τη συντήρηση των στρατών, τον ανταγωνισμό των στρατών. Ήδη το 1962-63 οι άμεσες στρατιωτικές δαπάνες των Η.Π.Α. ανήλθαν στο 60% περίπου των κονδυλίων του προϋπολογισμού και η πολεμική παραγωγή αποτελούσε το 15-20% της γενικής παραγωγής των μεγάλων καπιταλιστικών χωρών.

Οι δαπάνες μόνο για την κατασκευή όπλων στρατηγικού προορισμού έφθασαν από το 1953-1960 το ποσόν των 14.800εκατομμυρίων δολαρίων.

Ποτές εις την ιστορία η «πρόοδος» του ένοπλου αγώνα δεν ήταν τόσο αλματώδης όσο προς το τέλος του αιώνα μας. Αυτό οφείλεται κυρίως εις την θυελλώδη βιομηχανική και επιστημο-τεχνική πρόοδο, εις τις μεγάλες ανακαλύψεις της φυσικής, της χημείας και των άλλων φυσικών επιστημών.

Για την προετοιμασία του πολέμου και τον εξοπλισμό του στρατού κατασκευάζονται τώρα τέλεια μέσα εξοντώσεως των ανθρώπων και καταστροφής των έργων του πολιτισμού των. Αυτό το σκοπό εξυπηρετούν και πολλοί άλλοι κλάδοι της μη πολεμικής βιομηχανίας, κυρίως χρησιμοπιούνται όλες οι μεγαλύτερες επιτεύξεις της επιστήμης και της τεχνικής.

Η Τεχνολογία από ευλογία ανθρώπινης ελπίδας έγινε το άγχος μιας μελλοντικής καταστροφής.

Όταν ο ALBERTSCHWEITZER πήγε στο Όσλο για να πάρει το Νόμπελ Ειρήνης το 1952 κάλεσε τον κόσμο να τολμήσει να αντιμετωπίσει την κατάσταση… Ο άνθρωπος, είπε, έχει γίνει υπεράνθρωπος… Αλλά ο υπεράνθρωπος με τηνυπεράνθρωπη δύναμη δεν έχει ανυψωθεί στο επίπεδο της υπεράνθρωπης λογικής στο βαθμό που ενώ η δύναμή του μεγαλώνει, εξελίσσεται προοδευτικά σε άνθρωπο φτωχό… Πρέπει να συγκλονίζει τη συνείδησή μας το γεγονός ότι στην προσπάθειά μας να γίνουμε υπεράνθρωποι γινόμαστε όλο και πιο «απάνθρωποι».

8

Πώς είναι δυνατό λοιπόν το ισχυρότερο όλων των ενστίχτων αυτό της επιβίωσης να έχει πάψει να μας κινητοποιεί;

Μια από τις πιθανές εξηγήσεις είναι ότι οι ηγέτες υποκρίνονται ότι παίρνουν αποτελεσματικά μέτρα για να αποφύγουν την καταστροφή. Ατελείωτα συμβούλια αποφάσεις επί αποφάσεων, συζητήσεις για τον αφοπλισμό, όλα αυτά μας δίνουν την εντύπωση ότι τα προβλήματα είναι πια γνωστά και γίνονται προσπάθειες για την επίλυσή τους. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι οι ηγέτες δίνουν μεγαλύτερη αξία στην προσωπική επιτυχία παρά στην κοινωνική ευθύνη. Κανένας δεν εκπλήσσεται πλέον όταν πολιτικοί αρχηγοί, διευθυντές επιχειρήσεων παίρνουν αποφάσεις που ευνοούν το ατομικό τους συμφέρον, αλλά που είναι τρομακτικά επικίνδυνες για την κοινωνία.

Μα την αλήθεια. Αυτή είναι πρόοδος; Πολιτισμός; Το ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος πολεμούσε με το τόξο, ενώ σήμερα ζούμε σ’ ένα κόσμο που έχει διεθνοποιηθεί η βία, έχει αυξηθεί η τρομοκρατία και τα βασανιστήρια, και έχει ανακαλύψει όλους τους τρόπους και τα μέσα να εξολοθρεύει σε κλάσμα δευτερολέπτου ολόκληρους λαούς;

Το μόνο ελαφρυντικό που πρέπει να αναζητήσουμε σ’ αυτόν είναι ότι: ζώον μεταξύ ζώων στο πολύ μακρινό παρελθόν και από τα πιο ανίσχυρα και λιγότερο εξοπλισμένο από πολλά άλλα ζώα, καλλιέργησε και ανέπτυξε τη λογική του, στο σημείο εκείνο, πως θα βρει τα μέσα και τους τρόποςυ να εξουδετερώσει τον εχθρό για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του;

Τότε ανακαλύπτει και τα πρώτα όπλα. Ήδη το συναίσθημα της βίας έχει γεννηθεί μέσα του.

Η λογική του γι’ αυτόν δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένα μέσον, που τον βοηθούσε στην εφαρμογή της βίας. Συνεχώς από αυτό το σημείο της ανθρώπινης ιστορίας και ύστερα έπρεπε να υπάρχει εχθρός, κι αυτός ο εχθρός τώρα δεν ήταν άλλος από τον ίδιο τον άνθρωπο. Γι’ αυτόν επροορίζοντο πλέον όλα τα μέσα βίας που ανακάλυπτε με το μυαλό του, ο εχθρός δε που αντιμετώπιζε τώρα ήταν πολύ πιο δύσκολο να εξουδετερωθεί, αφού διέθετε νουν, τώρα χρειαζότανε μεγαλύτερα και αποτελεσματικότερα όπλα.

Εδώ ήταν και ο βασικότερος σταθμός, της ιστορίας του ανθρώπου.

9

Από αυτό το σημείο κι ύστερα, καθορίστηκε το τραγικό του μέλλον. Τώρα είχε αρκετή λογική, για να μπορέσει να ξεπεράσει το στάδιο του ζώου, για να μπει σε μια άλλη φάση, πολύ πιο προχωρημένη, που θα τον έκανε αντάξιο του ονόματος που ήδη έφερε, άνθρωπος. Να επιβάλλεται και να ξεχωρίζει μονάχα με τη λογική το συναίσθημα και την ΑΓΑΠΗ για τον συνάνθρωπό του. Αυτά μονάχα να κατευθύνουν και να προσδιορίζουν τη ζωή και το μέλλον του.

Εν συνεχεία αντιμετώπισε τον παράγοντα συμφέρον κι αυτό έπρεπε να προστατευθεί με τα όπλα με τη βία, όσο τα συμφέροντά του μεγάλωναν, τόσο και τα όπλα που κατασκεύαζε για την προστασία αυτών των συμφερόντων του μεγάλωναν.

Αποτέλεσμα να φθάσουμε στον 20^ον αιώνα όπου τα όπλα αποτελούν την μεγαλύτερη πηγή συμφερόντων, αυτά κατευθύνουν προσδιορίζουν και κυβερνούν ουσιαστικά τον κόσμο. Γιατί δεν πρέπει να μας διαφεύγει η δυνατότητα του ιδεολογικού μηχανισμού του κεφαλαίου αυτού που αντιπροσωπεύουν οι βιομηχανίες όπλων, με την προσωπίδα του επίσημου Κράτους, να αποκοιμίζει τους λαούς, να τους δηλητηριάζει με το όπιο των εθνικιστικών ιδεών, να υπερδιεγείρει τα πνεύματα, με σκοπό να επιτύχει τους ιδιοτελείς σκοπούς του.

Η ηθικο-πολεμική προετοιμασία του λαού για τον πόλεμο συνίσταται βασικά στη διαπαιδαγώγησή του, με το πνεύμα του πατριωτισμού, της αγάπης προς την πατρίδα, με πνεύμα προθυμίας, για ανοχή για οποιαδήποτε δεινά του πολέμου, για την πραγματοποίηση της νίκης.

Η υπεράσπιση της πατρίδας, είναι υψηλό και τιμητικό καθήκον του κάθε πολίτη. Όλοι οι μαχητές, όλων των κρατών, πρέπει να είναι έτοιμοι να δώσου όλες τις δυνάμεις τους αν παραστεί ανάγκη και τη ζωή τους, για την υπεράσπιση της πατρίδας.

Αυτή η πατριωτική έξαρση, ο φόβος και το μίσος του εχθρού που μας καλλιεργούν, το στρατιωτικό φρόνημα που δημιουργείται μέσα στο σύνταγμα. Αυτές οι αιτίες προκάλεσαν και δημιούργησαν τις «ειδικές μονάδες» της Λεγεώνος των Ξένων, τα Γερμανικά «Ες – Ες», του Κομάντος και τους Καμικάζι π.χ.: Οι θρυλικές μονάδες των Καμικάζι που σημαίνει «θείος άνεμος» δημιουργήθηκαν το 1944 στην Ιαπωνία, όπου η ατομική θυσία αποτελεί το πρώτο βήμα της στρατιωτικής εκπαίδευσης. Ο Ιαπωνικός στρατιωτικός κώδικας το «Μπουσίντο» είναι διαποτισμένος από αυτή την έννοια «Ο θάνατος υπέρ του Αυτοκράτορος αποτελεί μια ένδοξη και εύκολη υποχρέωση. Ο στρατιώτης που θα προσφέρει τη ζωή του για τον ιερό αυτό σκοπό θα

10

καταλάβει μια θέση ανάμεσα στις «Καμί», στις ψυχές που προστατεύουν την αιώνια Ιαπωνία. Η αποστολή των Καμικάζι ήταν αποστολή αυτοκτονίας.

Ο Ιαπωνικός λαός υποστήριξε ολόψυχα τις αποστολές της αυτοκτονίας και περιέλαβε τους εθελοντές του θανάτου με σεβασμό και την λατρεία τους.

Λόγω γης μεγάλης δημοσιότητος που περιέβαλε τις πτήσεις του θανάτου κανείς πιλότος δεν τολμούσε ν’ αρνηθεί να θυσιάζει τη ζωή του. Αυτή η έκκληση για την υπέρτατη θυσία πέρασε από τις ένοπλες δυνάμεις στο Πανεπιστήμιο, και οι νεαροί φοιτητές κατετάγησαν ομαδικά ως Καμικάζι.

Ακριβώς 4.615 Καμικάζι θυσιάστηκαν υπέρ της Ιαπωνίας στην περίοδο 1944-45. Ήταν όλοι σχεδόν φοιτητές ηλικίας 20 έως 25ετών.

Γενικότερα, αυτή η προετοιμασία του λαού προς πόλεμο, από ηθικο-πολεμική άποψη πραγματοποιείται με την καθοδήγηση όλων των κρατικών και κοινωνικών οργανώσεων της κάθε χώρας, ολόκληρου του εκπαιδευτικού συστήματος.

Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται όλα τα μέσα προπαγάνδας και διαφωτίσεως.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι τα όργανα τυρανίας που χρησιμοποίησε ο Χίτλερ ήταν δημιούργημά του βασικά και δημιούργημα αυτού που λέμε «Επίσημο Κράτος». Αυτές οι οργανώσεις που δημιούργησαν τις ομαδικές δολοφονίες ήταν οι αξιωματούχοι του Ναζισμού, η Γκεστάπο, τα «Ες- Ες» και τα «Ες-ντε». 12.000.000 άνθρωποι άνδρες, γυναίκες, παιδιά βρήκαν τον πιο τραγικό, τον πιο απαίσιο θάνατο από τα χέρια αυτών των οργανώσεων.

Για τα τρομακτικά και πρωτοφανή εγκλήματα του Χιτλερισμού εις βάρος της ανθρωπότητος, δεν είναι υπεύθυνος και πάλι ο λαός, αλλά δημιούργημα και θύμα των ολίγων

.Ο θάνατος, τα μαρτύρια και η συμφορά είναι έργο ορισμένων παραφρόνων που αποτελούσαν την ηγεσία της Γερμανίας κατά την διάρκεια του τελευταίου πολέμου.

Ο πόλεμος προ πολλού έχει μετατραπεί σε τεράστια επιστήμη και μελετούνται συνεχώς πολεμικο-στρατηγικές θεωρίες και δόγματα όπως «η στρατηγική των παραμονών πολέμου», «η στρατηγική πολέμου», «η στρατηγική της μαζικής τιμωρίας», «η στρατηγική του εκφοβισμού», «η τμηματική στρατηγική», «το δόγμα της συγκρατήσεως», «το δόγμα της απελευθερώσεως» κ.α.

Συνεχώς προσπαθούν επίσης να δημιουργούν συμπληρωματικά κίνητρα για την προώθηση και ικανοποίηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, με σκοπό το μεγαλύτερο κέρδος.

11

Μήπως η Αμερική, η Ρωσία, η Γαλλία, ή οποιαδήποτε άλλη χώρα προηγμένη διοχετεύει όπλα στις υποανάπτυκτες χώρες, γιατί ενδιαφέρονται για την πρόοδο, για την ανάπτυξη αυτών των λαών; Απλώς προσπαθούν συνεχώς, να παρασύρουν όλες τις χώρες στο κυνηγητό των εξοπλισμών, να δέσουν την οικονομία των άλλων χωρών με την δική τους. Επί πλέον γνωρίζουν ότι εάν δεν ξοδέψουν χρήματα για εξοπλισμούς οι άλλες χώρες μπορεί να ισχυροποιηθούν σε άλλους τομείς.

Ή μήπως σήμερα στην Αφρική που ξεπετάγεται κάθε μέρα σαν μανιτάρι από μια βιομηχανία όπλων με ξένα κεφάλαια γίνεται για το καλό τους; Όχι βέβαια, απλώς διευρύνεται το πεδίο οράσεως του κεφαλαίου. Συνεχώς τα ισχυρά κράτη καταβάλλουν όλες τις προσπάθειές τους, για την ικανοποίηση των συμφερόντων τους, με την διατήρηση της κυριαρχίας στα μικρά κράτη και χρησιμοποιούν γι’ αυτόν τον σκοπό όλα τα δυνατά μέσα τις οικονομικές πιέσεις, την τρομοκρατία, την υπονομευτική δράση, την συνωμοσία, την εξαγορά συνειδήσεων.

Δημιουργούν τους μικρούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους τοπικής περιορισμένης κλίμακας, για τους ίδιους λόγους και για να συντρίψουν τα απελευθερωτικά κινήματα, να μην αφήσουν ποτέ οι «μεγάλοι» να «ξυπνήσουν» οι «μικροί λαοί», να ζουν συνεχώς στο φάσμα του πολέμου, με όλες τις γνωστές σε όλους μας αρνητικές επιπτώσεις του.

Στα χρόνια μας προετοιμάζεται ο 3^ος Παγκόσμιος Πόλεμος με την δικαιολογία από τη μία πλευρά, των ιμπεριαλιστικών κρατών, ότι η στρατηγική του πολέμου γι’ αυτούς, υπηρετεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης και αποβλέπει εις την προπαρασκευή του πολέμου, ως μέσου λύσεως όλων των διεθνών προβλημάτων. Η δε Σοβιετική στρατηγική υπηρετεί όπως ισχυρίζεται την υπόθεση προς πόλεμο, προπαρασκευής εν ονόματι της ΕΙΡΗΝΗΣ και της προστασίας των κατακτήσεων των εργαζομένων και της συντριβής του επιτιθέμενου. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι για να σωθεί η ανθρωπότητα πρέπει να εξαφανισθεί από το πρόσωπο της γης το σύστημα του άλλου. Ο παγκόσμιος αυτός πόλεμος, βάσει της Σοβιετικής Στρατηγικής θα είναι απελευθερωτικός και δίκαιος, το βιβλίο ο ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ και η θεωρία του, γράφει: «… Στα χρόνια του Σοβιετικού λαού που χτίζει τον κουμουνισμό, τα ατομικά και πυρηνικά όπλα εξυπηρετούν σταθερά την υπόθεση ΕΙΡΗΝΗΣ».

Ο σύγχρονος αυτός θερμοπυρηνικός πόλεμος, από την άποψη της καταστρεπτικότητος εις το έμψυχο και άψυχο υλικό, δεν θα συγκρίνεται με τους προηγούμενους πολέμους.

12

Η μαζική χρησιμοποίηση των θερμοπυρηνικών όπλων, θα έχει πρωτοφανή καταστρεπτικό, εξοντωτικό χαρακτήρα, θα έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων και θα εξαλειφθούν από τη γη ολόκληρα κράτη.

Από το 1958 ο Ν. Κρουτσώφ είπε: «…Σήμερον αρκεί να «πιέσωμε ένα κουμπί» δια να ανατιναχθούν εις τον αέρα… ολόκληρες πόλεις, είναι δυνατόν να ευρεθούν από τη μία στιγμή στην άλλη καταστρεμμένες ολόκληρες χώρες….».

Οι προετοιμασίες γι’ αυτόν τον πόλεμο προκαλούν σε εκατομμύρια ανθρώπους βάσανα και στερήσεις.

Οι Η.Π.Α. (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) και η Ε.Σ.Σ.Δ. (Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών) αναγνωρίζουν την ισότητα των δυνάμεών τους. Είναι καθαρά παράλογο λοιπόν να απειλεί κανείς με πόλεμο. Αντίθετα πρέπει να βγάζουνε τα κατάλληλα συμπεράσματα και να καταλάβουν ότι είναι πολύ επικίνδυνο, να ακολουθεί κανείς την πολιτική «από θέσεως ισχύος».

Το παρελθόν μας έχει διδάξει πως το κυνηγητό των εξοπλισμών, όχι μόνο φόρτωσε με μεγάλα βάρη τους λαούς, αλλά και οδήγησε πάντα σε παγκόσμιους πολέμους. Τώρα είναι πολύ επικίνδυνη η εποχή μας, αφού έχει γίνει μια τεράστια αλλαγή στην τεχνική του πολέμου και η χρησιμοποίηση των σύγχρονων όπλων θα προκαλέσει αναπόφευκτα τον όλεθρο. Ο Εθνικισμός με οποιονδήποτε μανδύα και αν εμφανίζεται είναι πολύ επικίνδυνος για τον άνθρωπο, ακόμα περισσότερο στα δικά μας χρόνια.

Με αμοιβαία θέληση από μέρους των μεγάλων δυνάμεων, μπορούν να γίνουν πολλά χρήσιμα βήματα προς το όραμα ολόκληρης της ανθρωπότητος, που δεν είναι άλλο από τον πλήρη αφοπλισμό. Το πρόβλημα του αφοπλισμού αφορά ζωτικά κάθε λαό και όλη την ανθρωπότητα. Πρέπει να βοηθήσουν τους λαούς να μειώσουν τον κίνδυνο του πολέμου και αργότερα να τον εξαφανίσουν εντελώς.

Με την καταστροφή των όπλων και την κατάργηση των ενόπλων δυνάμεων δεν θα μείνει καμία υλική δυνατότητα για την εφαρμογή άλλης πολιτικής από τα κράτη, εκτός από την Ειρηνική.

Κανείς βέβαια δεν απαιτεί από τους ιθύνοντες κύκλους των Η.Π.Α. να αγαπήσουν τον σοσιαλισμό, τον κομμουνισμό όπως και αυτοί δεν μπορούν να ζητήσουν από την Ε.Σ.Σ.Δ. να αγαπήσει τον καπιταλισμό.

Το βασικό είναι να εγκαταλειφτούν τα μέσα του πολέμου σαν λύση των διαφορών των χωρών και να δημιουργηθούν διεθνείς σχέσεις με βάση την ΕΙΡΗΝΙΚΗ

13

συνύπαρξη. Έτσι θα κερδίσουν όχι μόνο οι λαοί των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και η Σοβιετική Ρωσία, αλλά όλοι οι λαοί. Μόνο έτσι θα κερδίσει η υπόθεση ΕΙΡΗΝΗΣ σε όλον τον Κόσμο. Για την ειρήνη ενδιαφέρονται όλοι οι λαοί, όλα τα στρώματα της κοινωνίας, εκτός από μια μικρή χούφτα μονοπωλητών.

Όλα τα προβλήματα μπορούσε να τα λύσει η ανθρωπότητα, την εμπόδιζε όμως πάντα το κεφάλαιο που έκανε τους ανθρώπους δούλους της ύλης.

Αυτό το κεφάλαιο και η φιλοδοξία και η ματαιοδοξία ορισμένων παραφρόνων, υπήρξαν η μεγαλύτερη αναστολή στην ουσιαστική πρόοδο της ανθρωπότητος, αυτοί και μόνο είναι υπεύθυνοι για την δημιουργία όλων των καταστρεπτικών πολέμων.

Όλος ο κόσμος θέλει όχι μόνο να αποτραπεί ο παγκόσμιος πόλεμος, αλλά να αποκλεισθεί παντοτινά η περίπτωση πολέμου στην κοινωνία μας.

Τα κράτη με διαφορετικό κοινωνικό σύστημα, μπορούν να αποκτήσουν σταθερές σχέσεις μόνο όταν παύσει να υπάρχει η ένταση των εξοπλισμών και την θέση τους να πάρει ο γενικός, ο πλήρης αφοπλισμός.

Η μοναδική αποστολή του ανθρώπου πρέπει να είναι, να απαλλάξει όλους τους ανθρώπους από όλες τι μορφές καταπίεσης και εκμετάλλευσης από τις πολεμικές φρικαλεότητες, τις ασθένειες, την αμορφωσιά και να εξασφαλίσει στον κόσμο την ΕΙΡΗΝΗ, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, την ΕΥΤΥΧΙΑ όλων των λαών.

Τα ιδανικά του πρέπει να είναι οι πραγματικά ανθρώπινες αμοιβαίες σχέσεις μεταξύ των ατόμων, μεταξύ των λαών, απαλλαγή της ανθρωπότητος από την απειλή καταστρεπτικών πολέμων, εξασφάλιση στη γη, της γενικής ΕΙΡΗΝΗΣ και ελεύθερης χαρούμενης ζωής.

Ο άνθρωπος θα ξεπεράσει την εμπειρία του χωρισμού ανάμεσα στα Έθνη, μόλις κατορθώσει να γίνει ολότελα ανθρώπινος και ο ξένος παύσει να είναι ξένος και ο άνθρωπος πάψει να είναι ξένος στον εαυτό του.

Ο Πολιτισμός στα τέλη του Μεσαίωνα, άνθησε γιατί οι άνθρωποι ακολούθησαν το όραμα της Πολιτείας του Θεού.

Η σύγχρονη κοινωνία δραστηριοποιήθηκε με το όραμα της ανάπτυξης της Τεχνολογικής και Βιομηχανικής προόδου.

Αυτό το όραμα όμως κατέληξε στον αιώνα μας σαν τον Πύργο της Βαβέλ που αρχίζει να καταρρέει με κίνδυνο να θάψει όλο τον κόσμο κάτω από τα ερείπιά του.

Ο σημερινός άνθρωπος είναι αλλοτριωμένος, είναι ανίκανος να εκτιμήσει τη ζωή και γι’ αυτό είναι πάντοτε πρόθυμος να καταστρέφει τα πάντα.

14

Η θρησκεία, η Πολιτεία, το σχολείο, η οικογένεια, τόσους αιώνες τώρα κυρήσσουν, διδάσκουν, αξιώνουν από τον άνθρωπο την απεριόριστη Αγάπη για όλους τους ανθρώπους του Κόσμου. Κατ’ αυτούς όλες οι διαφορές και τα προβλήματα μεταξύ των ανθρώπων πρέπει να βρίσκουν την λύση τους μόνο με τον διάλογο, ποτέ με την χρησιμοποίηση βίας. Ειδικώς η θρησκεία που στηρίζει ολόκληρη την ύπαρξή της στην απεριόριστη ΑΓΑΠΗ για όλους τους ανθρώπους του κόσμου ακόμα και για τους εχθρούς μας.

Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο γράφει: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών, καλώς ποιείτε τους μισούσιν υμάς, ευλογείτε τους καταρρωμένους υμίν, προσεύχεσθε υπέρ των επηρεαζόντων υμάς» και προσθέτει: «Και ει αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποια υμίν χάρις εστί;».

Το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο: «Εγώ δε λέγω υμίν, μη αντιστήναι τω πονηρώ αλλά όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σου σιαγόνα στρέψον αυτώ και την άλλην».

Εις την επί του όρους ομιλία ο Χριστό είπε: «…πρέπει να μην μισείτε επομένως ν’ αγαπάτε, πρέπει να μην εκδικείσθε επομένως να  είσθε φιλεύσπλαχνοι…». Και όμως είναι θλιβερά απογοητευτικό, το γεγονός ότι και η Εκκλησία αυτή η αντιπρόσωπος του Θεού της Αγάπης σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν κάνει τίποτα άλλο, παρά να διεγείρει τα πνεύματα να παροτρύνει τους λαούς να πολεμήσουν εν ονόματι της Πίστης της Πατρίδας της οικογένειας της Τιμής μας. Πάντα ο Θεός ήταν σύμμαχος των Κυβερνώντων.

Αφού μία από τις βασικές αποστολές της είναι να μην επιτρέπει καμία ψυχική ανεξαρτησία στους λαούς, να τους οδηγεί στην κοινωνικά αναγκαία υπακοή προς τις εξουσίες.

Γιατί η θρησκεία δυστυχώς εκτός από τον Ιερό προορισμό της να διδάσκει να κηρύσσει την ΑΓΑΠΗ συγχρόνως χρησιμεύει να κάνει τους λαούς να υποτάσσονται ευκολότερα στις τόσες απογοητεύσεις που τους προσφέρει η πραγματικότητα.

Εν συνεχεία το Κράτος, η Πολιτεία προβλέπει επί πλέον τεράστιες ποινές σε περίπτωση χρησιμοποιήσεως βίας για τον συνάνθρωπό μας έστω και στην πιο ανώδινη μορφή, έστω κι αν αυτή είχε χρησιμοποιήσει σε στιγμές άμυνας.

…Τόσα χρόνια η θρησκεία, η πολιτεία, το σχολείο, η οικογένεια να κάνουν κήρυγμα αγάπης, προβλέπουν αγάπη για όλους τους ανθρώπους, να απορρίπτουν, να καταδικάζουν να τιμωρούν αυστηρά το μεμονωμένο άτομο εάν χρησιμοποιήσει τη

15

βία. Αντίθετα το επίσημο κράτος να θεωρεί επιβεβλημένη τη χρησιμοποίηση της βίας για την επίλυση των διαφορών του με τα άλλα κράτη με την μορφή απανθρώπων εξοντωτικών πολέμων. Επιβάλλει την συμμετοχή του στους πολέμους, διαφορετικά «εν ψυχρώ» θα εκτελεσθείς εν ονόματι του «Νόμου» με το στήσιμο στον τοίχο. Και το πιο σημαντικό ότι ο μαχητής εν συνεχεία θα ηρωοποιηθεί ανάλογα με το σθένος και το πείσμα που είχε πολεμήσει κατά την διάρκεια της μάχης για την εξασφάλιση της «νίκης».

Θα του απονεμηθούν παράσημα, για τα ανδραγαθήματά του αυτά, και θα είναι ανάλογα με αριθμό με το πλήθος των θυμάτων που είχε δημιουργήσει κατά την διάρκεια του πολέμου.

Η δε «Νίκη» είναι πάντα εξασφαλισμένη στα «ισχυρά» Κράτη, αυτά που διαθέτουν περισσότερα αποτελεσματικότερα, ισχυρότερα μέσα εξοντώσεως των ανθρώπων.

Μ’ αυτά τα μέτρα συγκρίσεως απονέμεται το «Δίκαιον» εις τους πολέμους και κατορθώνουν πάντα τα «ισχυρά» κράτη να επιβάλλονται να κατακτούν τα πιο ανίσχυρα.

Απαράδεκτο! Τρομερό να μην μπορείς να βροντοφωνάξεις ΟΧΙ θρησκεία, ΟΧΙ Κράτος, ΟΧΙ Οικογένεια δεν πολεμώ, Αγαπώ την Πατρίδα μου, μα περισσότερο ΑΓΑΠΩ τους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ, που απ’ αυτούς απαρτίζεται η πατρίδα μου και όλες οι Πατρίδες του Κόσμου.

Άλλωστε εσείς μου το διδάξατε η Οικογένεια, το Κράτος, η Θρησκεία

Ν’ ΑΓΑΠΩ, Ν’ ΑΓΑΠΩ

όλους τους ανθρώπους ακόμα και τους εχθρούς μου, να μην χρησιμοποιώ ποτέ τη βία σε οποιαδήποτε περίπτωση. Δεν μισώ λοιπόν τους εχθρούς μου, αλλά ούτε κι έχω εχθρούς. Τους εχθρούς εσύ Κράτος όποιο Κράτος κι αν είσαι εσύ τους έχεις δημιουργήσει με το να προστατεύεις και να υποθάλπεις συνεχώς το Κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να μην έχεις πλέον εσύ καμία δύναμη να έχει γίνει υποχείριό του.

Και όμως να: «Έρχεται η ταλαίπωρη γυναίκα να θέλει να μιμηθεί τον άνδρα σ’ αυτόν τον απάνθρωπο ρόλο του.

Να ετοιμάζεται, να αγωνιά και να προσπαθεί να πείσει ότι μπορεί και εκείνη να πολεμήσει κι αυτό να το θεωρεί σαν επίτευγμά της. Έχοντας την ψευδαίσθηση πως μ’ αυτόν τον τρόπο προχωρεί προς την ισοπολιτεία.

Θέλει κι αυτή να ηρωοποιηθεί με τους ίδιους τρόπους που ηρωοποιήθηκε ο άνδρας καταστρέφοντας τη ζωή.

16

Η γυναίκα έπρεπε να επιδιώξει την ηρωοποίησή της ακολουθώντας τον σωστό δρόμο, που δεν είναι άλλος από το να προστατεύει και να βελτιώνει την ανθρώπινη ζωή.

Μόνο όταν φθάσει η γυναίκα στην τέλεια οικονομική και κοινωνική ισότητα και όταν επιδιώξει εργασίες δημιουργικές, τότε θα κατορθώσει να εξαφανίσει την απόσταση που την χωρίζει από τον άνδρα τόσους αιώνες τώρα.

Γιατί η γυναίκα πάντα τοποθετημένη στο περιθώριο της ζωής δεν είχε ποτέ τις δυνατότητες για δημιουργικά έργα, ο Σταντάλ π.χ. είχε γράψει: «Όλες οι μεγαλοφυΐες που έτυχε να γεννηθούν γυναίκες, χάθηκαν»

.

Πρέπει να πιστέψουμε, να καταλάβουμε επί τέλους όλοι οι άνθρωποι, όλου του Κόσμου, άνδρες και γυναίκες, όλων των Εθνικοτήτων, όλων των Πολιτευμάτων, όλων των Θρησκειών, πως η βία δεν κάνει τίποτε άλλο παρά φέρνει βία, ότι η βία δεν λύνει κανένα απολύτως πρόβλημα, αντιθέτως δημιουργεί περισσότερα και μεγαλύτερα προβλήματα ότι: Η χρησιμοποίηση βίας υποβιβάσει συνεχώς τον άνθρωπο.

Τα πολιτιστικά στοιχεία που ανεβάζουν τους λαούς, πάντα δεν τα έδιναν οι πόλεμοι, αυτοί σκορπούσαν μόνο την καταστροφή και υποβίβαζαν συνεχώς τον άνθρωπο, αλλά οι μεγάλοι οι λίγοι άνθρωποι του πνεύματος.

ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ

Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: ΡΟΤΣΙΛΝΤ & ΡΟΚΦΕΛΕΡ .
Πρέπει να μη υπάρχουν πια τα κράτη, παρά μόνο ΜΑΖΕΣ