…..Η Ορφανουδάκη λοιπόν πρόλαβε την εποχή της, πήδηξε πρώτη αυτή τα σκαλοπάτια, αυτά που ανεβαίνουν σήμερα οι άλλες γυναίκες.

Η δύναμη της Μαρίας είναι κάτι ξεχωριστό έχει ένα κόσμο μέσα της ατέλειωτο. Δίνει και την ψυχή της για τον φίλο της, δίνει τη ζωή της για την Ελλάδα και ειδικώτερα για την πατρίδα της την Κρήτη… Γι΄ αυτό άραξε εδώ, γι΄ αυτό έφτιαξε αυτό το υπέροχο δημιούργημα το εργαστήρι «ΕΙΡΗΝΗΣ» και γι΄ αυτό θα μείνει η μνήμη της όχι μόνο στην περιφέρεια, αλλά γενικώτερα σαν παράδειγμα προς μίμηση.

Η τέχνη της Μαρίας στη ζωγραφική επίσης είναι κάτι ξεχωριστό, δεν μοιάζει με τους άλλους ζωγράφους, έχει μια σφραγίδα δική της, ένα τρόπο δικό της να εκφράζει τα συναισθήματά της που δεν τόχουνε συνήθως οι ζωγράφοι.

Η Μαρία δεν αρνιέται τον ρεαλισμό και μέσα στο ρεαλισμό της, υπάρχει η μεγάλη η πλήρης ανθρώπινη αγωνία και ο πόνος. Γιατί η Μαρία πονάει. Είμαι βέβαιος ότι τα χαρούμενα λόγια της, τα χαρούμενα βλέμματά της, τα χαρούμενα λόγια της κρύβουν και ένα πολύ βαθύ πόνο. Πιστεύω πως ο πόνος αυτός προέρχεται από την αγωνία της για μια ΕΙΡΗΝΙΚΗ για μια Aνθρώπινη ζωή, τόδιξε και το δείχνει κάθε μέρα ,, Tης σφίγγω βαθειά το χέρι δυνατά και με απέραντη φιλία και αγάπη και την παρακαλώ να δεχθεί τον σεβασμό μου και την παραπέρα φιλία μου.»

6.8.1983

Μάνος ΚΑΤΡΑΚΗΣ

Προς τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Ελλάδος , έτος 1975

Έχω την τιμήν, να σας πληροφορήσω δια την επιτυχίαν την οποίαν μόλις έφερεν εις το Παρίσι η ζωγράφος και ποιήτρια Μαρία ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ.

Πολλάκις δε έλαβαν την χαράν να την παρουσιάσω εις το Γαλλικόν κοινόν, παρευρισκομένων, εξόχων προσωπικοτήτων των Γραμμάτων και Τεχνών, από όλο το Παρίσι.

Το ταλέντο της όσον αφορά το ζωγραφικόν και ποιητικόν έργον της ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ της έδωσε παντού μεγάλη επιτυχίαν.

Μας έφερεν δια της υψηλής στάθμης του έργου της, την αστραπτοκοπούσα ηχώ του Ελληνικού Πολιτισμού, ο οποίος Πολιτισμός υπήρξεν η μητέρα του Πολιτισμού της Γαλλίας.

Η Μαίτρ Μαρία ΟΡΦΑΝΟΥΔΑΚΗ είχε τιμηθή δημοσίως την 19^ην Απριλίου εις το Παρίσι, από την «ΗΑUTE AKADEME INTERNATIONALE DE LUTEDE», η οποία της προσέφερεν Δίπλωμα και το μετάλλιον το ροδόχρουν.

Αυτή η ωραία διάκρισις της εδόθη εις αναγνώρισιν της καλλιτεχνικής αξίας της.

Επωφελούμαι δε αυτής της ευκαιρίας δια να σας απευθύνω τα πιο θερμά συγχαρητήρια, δια την ιδιαιτέραν προσοχήν την οποίαν δίδετε εις τους καλλιτέχνες, δια την ανύψωσιν πάντα της μορφώσεως και των τεχνών.

Ευαρεστηθείτε να δεχθήτε την έκφρασιν των πιο διακεκριμμένων συναισθημάτων.

ΜARCHAUConstantin

President Administratif de la

« HAUTE ACADEMIE INTERNATIONALE DE LETECE »

Επιστολή του προέδρου κου Λάμπρου Κανελλόπουλου 30/5/2006

Απαντήσεις σε επιστολές από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το Δήμαρχο Αθηναίων, τον πρόεδρο της ελληνικής εθνικής επιτροπής της Unicef και τον Μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου.

Άρθρα από “Τα ΝΕΑ”, “Το Βήμα”, “Ελευθεροτυπία” και “Γυναίκα” για το έργο της Μ.Ο.

 …. Πρόκειται για μια ζωγραφική που κατά κύριο λόγο βασίζεται στο συναίσθημα. Τα θέματά της, οι σφαγές, οι πόλεμοι, η πείνα, τα πάθη του ανθρώπου. «Το έργο τέχνης» λέει η Ορφανουδάκη «δεν φτάνει ν’ απευθύνεται μόνο στις αισθήσεις. Πρέπει να προκαλεί σοβαρές αντιδράσεις σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ορισμένοι κραδασμοί στο πνεύμα δέκτη του θεατή»…

Περιοδ. «ΓΥΝΑΙΚΑ» 7 Ιουνίου 1977

Επίκαιρη όσο ποτέ, με τον γιορτασμό του «Έτους του Παιδιού» η ζωγράφος Μαρία Ορφανουδάκη, μια και όλα της σχεδόν τα θέματα έχουν κέντρισμα το παιδί σ’ όλον τον κόσμο… Αλλά και τα θέματα όλου του έργου της εντοπίζονται σε κεφάλια που «καταγγέλλουν» Γυναίκες, γέροι, παιδιά… …. Την απόγνωση προσβάλλει και όπως λέει η ίδια δεν πρόκειται να σταματήσει να κάνεια αυτά τα μαρτυρικά πορτραίτα αφού αυτά καθαυτά καθορίζουν την εποχή μας…

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» 21 Φεβρουαρίου 1979

…. Γενικότερα μας είναι αδύνατο ν’ αναλύσουμε όλο το έργο της Ορφανουδάκη. Μόνο στο σύνολο του μπορούμε να το κοιτάξουμε, σαν τη φλογερή εξομολόγηση ενός σπάνια προικισμένου ανθρώπου που ανοίγοντάς μας την ψυχή του, άλλοτε χλευάζει, άλλοτε μιλάει τη γλώσσα μας ατέλειωτης τρυφερότητας κι άλλοτε ξεστομίζει τις πιο φρικτές κατάρες.

Κι εκεί που νομίζεις πως είπε όλα όσα είχε να πει, έρχεται πάλι να σε ξαφνιάσει με κάτι ολότελα καινούργιο.

1979 – ΤΟ ΒΗΜΑ

…. Στα χέρια της δεν κρατά τη δύναμη βομβών νετρονίου μα ένα πινέλο και χρώματα. Και ζωγραφίζει. Και μονολογεί «Ας ήταν μόνο πίνακας. Κι οι σκέψεις ξεχύνονται και γίνονται μολύβι καυτό και πηδούν… Κι άθελά τους πηγαίνουν εκεί: Στις ανθρωποσφαγές του Βιετνάμ, στη Χιλή… Και σου φέρνουν απόγνωση. Σαν τη δικιά της της Μαρίας Ορφανουδάκη της Χανιώτισσας που τώρα και κάμποσες μέρες στέλνει το δικό της μήνυμα «ΕΙΡΗΝΗ – ΑΓΑΠΗΣ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ…

Τα ΝΕΑ 3 Μαΐου 1979

…Όπως έχει επισημανθεί από τον Πώλ ΠΕΤΡΙΔΗ θεωρείται ζωγράφος του μέλλοντος….. διαθέτουσα γνήσιο ταλέντο και δυνατότητες λαμπρών δημιουργικών χειρισμών των χρωμάτων, ενώ πίσω από τα θέματά της διακρίνεται μια έντονη ποιητική διάθεση, η οποία δίνει τεράστιες προεκτάσεις εσωτερικότητας και ονείρου στην εργασία της.

Γενικώς, οι πίνακες της Ορφανουδάκη εντυπωσιάζουν λόγω του έντονα προσωπικού στοιχείου των, αποτελούν συνδυασμό δυναμισμού και τρυφερού λυρισμού, εκρηκτικότητας και ήρεμης αντιμετωπίσεως των πραγμάτων.

Στέλιος ΑΡΤΕΜΑΚΗΣ Εφημερίδα «ΒΡΑΔΥΝΗ» 26 Απριλίου 1970

Ο Δήμος Σούδας στο πρόσωπο της Μαρίας Ορφανουδάκη, τιμά απόψε την προσφορά της γυναίκας στην Τέχνη στον Πολιτισμό. Η Μαρία Ορφανουδάκη είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα που συνδυάζει την ευαισθησία, την πρωτοτυπία και την εξαιρετική εκφραστικότητα, καθώς επιδίδεται θαυμάσια στην Ζωγραφική στην Ποίηση στη Μουσικη ….

Γυναίκες σαν την Μαρία Ορφανουδάκη αποτελούν ξεχωριστή παρουσία στον Δήμο μας.

Άλλωστε το «Εργαστήρι ΕΙΡΗΝΗΣ» της Μαρίας Ορφανουδάκη βρίσκεται απέναντι από τις στρατιωτικές βάσεις σε πείσμα των καιρών για να θυμίζει σε όλους την ωφελούμενη αντίσταση καθενός από εμάς στην βία και στον πόλεμο και με την προσωπική του έκφραση και δράση και η Τέχνη είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος έκφρασης, αφού αγγίζει την καρδιά κάθε Ανθρώπου.

…… Μαρία θερμά συγχαρητήρια και Σου ευχόμαστε να συνεχίσει για πολλά ακόμα χρόνια με το ίδιο πάθος, τους ίδιους πόθους για την συναδέλφωση των Ανθρώπων.

Ιωάννης ΠΕΡΡΑΚΗΣ – Δημαρχος ΣΟΥΔΑΣ – Αυγουστος 2004

Άρθρο από τον τοπικό τύπο

Μεγάλη Τετάρτη

Ο Χριστός εχάθη

Γράφει ο Βαγγέλης Κακατσάκης

Εφημερίδα «ΧΑΝΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ» 20/4/2000

Διαβλέποντας τους κινδύνους που ελλοχεύουν…

Μαρία Ορφανουδάκη «η γυναίκα που δημιουργεί στο όνομα του ανθρώπου και της Ειρήνης, νιώθοντας την αδιαφορία του κόσμου» πριν από λίγον καιρό, «θέλησε να σβήσει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής της». «Εις την οδόν έξω ουδέν ακούουν οι λαοί», βλέπετε, για να θυμηθούμε τον Aλεξανδρινό Ποιητή. Όμως η Μαρία της Ειρήνης, όπως αποκαλείται η ζωγράφος μας, βρήκε το κουράγιο να συνεχίσει να μιλά από το μετερίζι της ανθρωπιάς που έστησε εδώ και είκοσι χρόνια στην αρχαία Απτέρα. Διαβλέποντας πάντα τους κινδύνους που ελλοχεύουν και ακούγοντας διαρκώς την απελπισμένη φωνή της Πυθίας για το Φοίβο που δεν έχει πια καλύβα. Κι όλα αυτά «στην πλήθουσα αγορά των μεταπρατών όπου διατιμούνται τα αδιατίμητα», κι ενώ ο τεχνολογικό ορυμαγδός σκιάζει τους ιλαρούς ορίζοντες…

Μήπως όμως η φωνή της Μαρίας, καταγεγραμμένη σε προηγούμενη πρόσκλησή της, είναι, ακριβώς γι’ αυτό, περισσότερο από ποτέ επί

καιρη; Ας την ακούσουμε:

Την έκθεσή μου αυτή πάλι αφιερώνω

στη ζωγραφιά σου Άνθρωπε

φτιαγμένη από το πινέλο, βουτηγμένο

στα δάκρυα και τον ιδρώτα σου

που στάζουν πάνω στην ατσάλινη παλέτα

για να μου βγάλουν το χρώμα το χακί.

Μαρία Ορφανουδάκη – M. O –

Δυστυχώς, ότι και αν θελήσει κανείς να γράψει για το παραγωγικό σου μεγαλείο, το τεράστιο, το καταπληκτικό, έχει ήδη διατυπωθεί από άλλους. Έτσι, αναγκαστικά αισθάνομαι ένας υπήκοος μιας πνευματικής βασίλισσας!

Γεια σου Μαρία αρχιδασκάλα της πανανθρώπινης, παναγήινης και εξωγήινης γλώσσας των άφωνων ματιών, που φλυαρούν με την εκφραστική τους πανγλωσσία!

Θα είναι η λάμα των απώτερων τελειοποιημένων γενεών…..

Σε θαυμάζω και υποκλίνομαι μπροστά σου. Ξέρεις να διαβάζεις τα μάτια. Πίστεψέ με λοιπόν γιατί αυτό λεν τα μάτια μου για σένα………πίστεψέ με…….

Υλοποίησες τη μαγεία της αγάπης και της καλοσύνης της χιμαιρικές φαντασίες σου τις έκαμες «χάντρα μάτια» που μιλούν, που ξαφνιάζουν. Στο αποδημητικό πέταγμά σου στάθηκες στο φαλακρό αφτέρωτο για ν΄απλώσεις τα δικά σου φτερά. Τα φτερά της ψυχής σου, της καρδιάς σου, της ουτοπιστικής και ονειροπόλας σκέψης σου. Να τριγυρνάς και να πεταλουδίζεις γύρω από την ουράνια φλόγινη πηγή, τον Ήλιο!…Στα ύψη στήλωσες το Καλλιτεχνικό σου ανάστημα και στους άγριους αγέρηδες υπόταξε και ημέρεψε το καλλιτεχνικό «εγώ» σου. Ιέρεια με σαράντα «πέτρινες» φωνές να βροντοφωνούν από κει ψηλά, σ΄ όλες τις γλώσσες τη Χριστοπρόφερτη παραγγελία «Επί γης ΕΙΡΗΝΗ» IN TERRA PAX!…

Ένας Δαβίδ με φουστάνια η «Μαρία Ορφανουδάκη» όχι να πολεμήσει με λεκτική σφεντόνα ένα υπερβάρβαρο Γολιάθ, αλλά με μια αβρή γροθιά, να γκρεμίσει το υπεργιγάντιο Αραράτ, κοκκάλων «αγνώστων στρατιωτών» που σκοτώθηκαν υπέρ πατρίδων…. Η φύση δε νικιέται όσο υπάρχει ήλιος στον ουρανό. Κι οι άνθρωποι θα ξαναγεννιούνται και τα καμμένα δέντρα θα ξαναφυτρώσουν. Κι εσύ πυργοδέσποινα της φτερωτής αφτερωσιάς, φτερωμένη Ιέρεια, που πέτρωσες και φύτεψες εκεί ψηλά τα άγια λόγια της φωνής του, θα επιζείς τις καθημερινές σταυρώσεις σου, που σίγουρα θα σου καρφώνουν τα καρφιά οι μοχθηροί αρνητές φθονεροί κι απάνθρωποι, πολεμόχαροι, πολεμοκάπηλοι, ιππότες του θανατηφόρου μίσους, όλοι αυτοί που θα άγγιζες με το απαλό σου χέρι του θεοδώρητου ταλέντου σου, αχάριστα θα σε πίκραναν.

Μαρία… Δεν μπορώ σε λιγοστές αράδες να σε υμνήσω. Είσαι ολόκληρη ένας ενσαρκωμένος ύμνος, τον περπατάς και τον λιβανίζεις αρωματίζοντας στο περπάτημά σου ζωντανούς και άψυχα.

Δεν μπορώ να συμπυκνώσω σε έναν απλό λακωνικό ορισμό γιατί έχεις ντυθεί ενδόσαρκα τα ακατάπληκτα, για μας τους εμπαθείς.

Μάριος ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ / Ιούνιος 1990

π. Πρόεδρος Καλλιτεχνικού Επιμελητηρίου

…..Βλέποντας κανείς την αντιπολεμική εργασία σου σε video «ΙΑΧΕΣ» νοιώθει κάθε στιγμή πως φοράς η ίδια το ακάνθινο στεφάνι και αυτομαστιγώνεσαι για τα δεινά που μαστίζουν την Aνθρωπότητα……

20-12-1994

Μ. ΧΑΤΖΗΑΓΓΕΛΗΣ

Λογοτέχνης

Άρθρο από τον Αδέσμευτο Τύπο το 2000